“Bir­bir­le­ri­ni se­ven­ler için ni­kâh ka­dar gü­zel bir şey gö­rül­me­miş­tir.”

(Ha­dis Mea­li, İbn Mâce)

Bu­gün biz, dikkatsizliğimizin, ace­le­ciliğimizin ce­za­sı­nı çe­ki­yo­ruz. Ço­cuk­la­rı­mız­da gördüğümüz ek­sik­lik­le­rin se­be­bi­ni araş­tır­mı­yor, ko­la­y olanı se­çip on­la­rı suç­la­ma yo­lu­na gi­di­yo­ruz. Her şeyin evlilikle başladığını pek düşünmüyoruz.

Ev­li­li­ğin, sağ­lam te­mel­le­re otur­ma­sı işi­mi­zi ko­lay­laş­tı­ra­cak­tır. Duyarlı eşlerin kurduğu yuvalardan terbiyeli çocukların çıkacağı açıktır. Hır gü­rün ek­sik ol­ma­dı­ğı ai­le­lerin içinden gelen ço­cuk­ların da problemli olacağı bellidir.

Bu­ra­da, şu hi­kâ­ye­ye yer ver­me­miz uy­gun olur her­hal­de:

“Ewan, 20 ya­şı­na o yıl bas­mış­tı. 10 gün son­ra Ko­re Sa­va­şı’na ka­tı­la­cak­tır. Duy­gu­sal bi­riy­di. O ba­kım­dan ül­ke­sin­den ay­rıl­mak ona zor ge­li­yor­du.

Ağır adım­lar­la kü­tüp­ha­ne­ye gir­di. Bir ki­tap alıp oku­ma­ya ko­yul­du. Ki­ta­bı ken­din­den ön­ce bi­ri­si oku­muş ve ki­ta­bın boş yer­le­ri­ne not­lar al­mış­tı. Bu not­lar Ewan’ı de­rin­den et­ki­li­yor­du. Kim ola­bi­lir­di bu?

He­men kü­tüp­ha­ne gö­rev­li­si­ne git­ti ve da­ha ön­ce ki­ta­bı oku­yan ki­şi­nin kim­li­ği­ni öğ­ren­di. Holly adın­da bir kız­dı, ad­re­si­ni al­dı ve eve va­rır var­maz ona bir mek­tup yaz­dı:

“On gün son­ra Ko­re’ye gi­di­yo­rum, si­zi ta­nı­mak, mek­tup­laş­mak is­ti­yo­rum. Ce­va­bı­nı­zı sa­bır­sız­lık­la bek­li­yo­rum.”

Holly’den olum­lu ce­vap gel­di. Ve mek­tup­la­rın bi­ri di­ğe­ri­ni ta­kip et­ti. Her mek­tup, ta­raf­la­rın bir bir­le­ri­ne bağ­lan­ma­sı­na ne­den olu­yor­du. İki se­ne böy­le geç­ti. Ewan’ın ül­ke­si­ne dön­me za­ma­nı gel­miş­ti. Son mek­tu­bun­da Holly’i gör­mek is­te­di­ği­ni yaz­dı.

“An­cak se­ni ta­nı­ya­bil­mem için ba­na bir fotoğrafını gön­der.” di­ye ek­le­di. Holly, bu­luş­ma­yı ka­bul et­ti. Fotoğraf gön­der­me­di. “Res­min ne öne­mi var ki, bi­zi il­gi­len­di­ren kalp­le­ri­miz de­ğil mi? Ya­ka­ma kır­mı­zı bir ka­ran­fil ta­ka­ca­ğım” de­di. Gün­ler geç­ti ve Ewan ül­ke­si­ne dön­dü.

Tren­den in­di­ği an­da göz­le­ri Holly’i ara­dı. Bir müd­det et­ra­fa bak­tı. Tam bu sı­ra­da ka­la­ba­lı­ğın ara­sın­dan şim­di­ye ka­dar gör­dü­ğü en gü­zel kız be­lir­di. Uzun boy­lu, mas­ma­vi iri göz­lü, ma­vi el­bi­se­li muh­te­şem bir kız­dı; ama yak­asın­da hiç­bir şey yok­tu. Kız yü­zü­ne bak­tı ve: “Mer­ha­ba de­niz­ci, be­nim­le gel­mek is­ter mi­sin?” di­ye sor­du.

Tam o sı­ra­da gü­zel kı­zın omzu­nun üze­rin­den ar­ka­sın­da­ki ya­ka­sın­da kır­mı­zı çi­çek olan kı­zı gör­dü. Kı­sa boy­lu, şiş­man sa­yı­la­bi­le­cek biriydi bu.

Ewan şaş­kın­dı. Az ön­ce ha­ya­tın­da gör­dü­ğü en gü­zel kız­dan bir tek­lif al­mış­tı. An­cak kar­şı­sın­da da yü­re­ği­ne âşık ol­du­ğu kız du­ru­yor­du. Ken­di­ni to­par­la­dı ve ya­nın­dan ge­çen dün­ya­lar gü­ze­li kı­za al­dır­ma­dan iler­le­di. Elin­de Holly’le bir­bir­le­ri­ni ta­nı­ma­la­rı­na ne­den olan ki­tap var­dı. “Mer­ha­ba Holly” de­di göz­le­ri­nin içi gü­le­rek:

"Par­don, de­di kız... Ben Holly de­ği­lim. Az ön­ce ora­dan ge­çen ma­vi el­bi­se­li ba­yan ya­ka­ma bu çi­çe­ği tak­tı ve bu­nun ha­ya­tı­nın en önem­li sı­na­vı ol­du­ğu­nu söy­le­di. Si­zi ga­rın çı­kı­şın­da bek­li­yor­muş."

Ne acıdır ki bugün sadece fizik güzelliğini esas aldık. İç güzelliğini unuttuk. Şimdi yeniden kalplerin keşfine ihtiyacımız vardır. Pı­rıl pı­rıl ço­cuk­lar is­ti­yor­sak eğer, gelin gönüller arası saygı ve sevgi köprüleri kuralım.