Hülya YAKUT
İmrendim
Yola çıkmış gidiyor, duası kabul olmuş,
Gözlerinde sevinci, sanki vuslatı bulmuş.
Heyecan bana kaldı, yüreği ödünç aldım,
İmrendim be arkadaş…! O yolda olasım var.
Niyet etmek güzeldir. Bir de kısmet olsaydı,
Açtığım avuçlara, davet-çağrı konsaydı.
Çok özledim Mekke’yi, içimde ince sızı,
İmrendim be arkadaş!...Kâbe’ye bakasım var.
Aciz, kimsesiz, garip… Umudla ‘belki’ derim,
Ravza uzak!.. Sen yakın… uzaklar benim derdim.
Medine’ye tutunup, gözlerim çiçek açsın,
İmrendim be arkadaş…! Secdeye varasım var.
Kaç yıl oldu unuttum, asır geçti, o günden,
Kâbe’ye hasret kaldım, hatırası dünümden,
Ruhum tavaf ediyor, cesedim “hiç” hükmünde,
İmrendim be arkadaş…! Zemzemi içesim var.
Varmak gitmek Mekke’ye, Kâbe’de gülmek için,
Günahıma ağlamak, doymakla dolmak için,
Özledim çok Allah’ım!...Hasret yaktı yeniden,
İmrendim be arkadaş!...Aşkımda yanasım var.
Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve BÜYÜK HARFLERLE yazılmış yorumlar
Adınız kısmına uygun olmayan ve saçma rumuzlar onaylanmamaktadır.
Anlayışınız için teşekkür ederiz.