Mübarek İslâm, inanan bir Müslüman için manevi, psikolojik, duygusal ve sosyal yönlerini kapsayan belirli bir yaşam modeli oluşturur.

İslami öğretide, bir kişi, yaratıcısı ile sürekli bir manevi bağlantı geliştirmesi ve sürdürmesi gereken bir ruhla yüce yaratıcının bir kulu olarak hareket eder.

İnsanın hayatı boyunca -başarılı ya da tam olamayan- başarmak için çabaladığı bir iç huzuru ve mutluluğun, Allah'la olan bu bağ sayesinde kazanıldığına inanılır.

Mümin bir Müslümanın düşünce, duygu, irade ve davranışlarının odaklanması gereken konu Allah'ın rızasını kazanmaktır.

İslami açıdan sağlıklı bir psikolojik durumun ve esenliğin anahtarı, Allah'a, O'nun hükümlerine itaat ve sürekli olarak nefsin arınmasıdır.

Psikolojiye İslami yaklaşım, insanın ne olduğunu ve onun için neyin iyi olduğunu en iyi bilen insan da dahil olmak üzere her şeyin Yaratıcısı olarak Allah olduğu gerçeğinden hareket eder.

İslâm düşüncesinde insanın duyu, hayal, idrak ve düşünme etkinliklerini ilmî bir disiplin çerçevesinde açıklamaya yönelik teorik düzeydeki çalışmaların tarihi, İslâm toplumunun felsefeyle tanıştığı II. (VIII.) yüzyıla kadar uzanır.

Psikoloji, bugün felsefe denen şeye hiç benzemeyen o eski felsefeden doğdu.

O zamanlar felsefe, insanı ve dünyayı tanımanın rasyonel (mitolojik- irrasyonel yerine) yolu olarak adlandırıldı.

Psikolojinin İslam dışı felsefeden çıktığını söylemek kesinlikle yetersizdir. Aslında, eski felsefeyi orta çağ Avrupalılarına geri döndürenler Müslümanlardı: El-Kindi, El-Belhî, El-Farabi ve diğer birçok ilim ve bilim insanı, bu nedenle psikoloji onların eserlerinden ve onların takipçilerinden, Al gibi en büyük Sufi bilim adamlarından çıktı.

Misalen: Gazali!
Bir kişinin her zaman psikolojik sorunları olabileceğini psikologlar sekizinci veya dokuzuncu yüzyıllarda yazdılar. Bu arada, önce Müslümanlar uzmanlaşmış psikiyatri klinikleri açtılar, daha sonra Avrupalılar onlarla çalıştı ama maalesef modern dönem müslümanları bunu okuyamadı.

İslam Psikolojisi yeni bir yön değil, orijinal kaynaklara dönüşümüzdür.

Orta Çağ'da bile, el-Kindi, el-Razi, el-Belhî, el-Gazali gibi Müslüman bilim insanları ruhun durumunu, insan ruhunu tanımladılar.

Tanınmış Müslüman bilim insanı Avicenna (İbn Sina) ruh ve beden arasındaki ilişkinin ilmi hakkında konuştu ve psikosomatik bozukluklar hakkında yazdı.

Orta Çağ'ın meşhur İslam alimi Ebu Zeyd el-Belhî (IX-X yüzyıllar), psikozları, nevrozları ve nevrotik bozuklukları ilk kez tanımlamış ve sınıflandırmıştır. Bu bilim adamının çalışmalarının, psikolojinin gelişiminin tüm seyrini belirlediği ve İslami psikolojinin mükemmel bir örneği ve kaynağı olduğu söylenebilir.

Psikoloji dinin ayrılmaz bir parçasıdır! Ve orta çağ müslüman bilim insanlarının tıp ve psikolojinin gelişimine yaptığı büyük katkıya dikkat edilmelidir.

Orta Çağ'ın ünlü Müslüman alimi Belhî’ nin ruh ve beden hastalıkları konusundaki çalışmaları çağının çok ilerisindedir.

İlk psikiyatri şifahanesi (hastanesi) 8. yüzyılda Bağdat'ta kuruldu.
O zaman bile, İslami bir hastane sistemi oluşturuldu, doktorlar, hemşireler ve ruhani öğretmenler (mentorlar, ustazeler), hastaların gözetiminde olduğu hastalarla çalıştı.

İnsan, doğası gereği, sadece insanlar arasında değil, Yaradan'ın önünde tanınma arzusu duyar.

Bedene ve fani aleme sıkışıp kalan ruh, elbette üzerindeki elbiseye sığmaz…

Suçluluk duyguları, vicdan, merhamet ve diğer bileşenler manevi denge, manevi tatmin gerektirir.

Belki de bu yüzden bir kişi inançta, salih amellerde, dini ve manevi uygulamalarda gönül huzuru arar.

Saf, adil, mutlak otoriteye, büyük güce, bir şeye olan inanç, kişinin kendisinde zaten var. Ve onsuz ruhunda uyum hissetmez, hayatın anlamını hissetmez.

Psikolojideki seküler yaklaşım, insanın bu dünyada herhangi bir ilahi müdahale olmaksızın kendi haline bırakılmış olduğunu varsayar.

Dini olmayan bir bakış açısından, Tanrı'nın insanların yaşamları üzerinde hiçbir etkisi yoktur ve dahası, bir kişinin kökeni, doğumu ile hiçbir ilgisi yoktur. Bu durumda kişi, tüm zihinsel süreçleri, durumları ve bunlara karşılık gelen davranışlarıyla fiziksel bir beden olarak kabul edilir.

İslam dini paradigmasında tamamen farklı bir yaklaşım vardır: Görünür (somut, bilimsel olarak kavranabilir) alanla sınırlı değildir.

İnsanlığın elindeki imkanlarla (duyu organları veya özel aletler veya araştırma) bilinemeyen görünmez dünya, görünen dünyadan daha kapsamlıdır ve gözlemlediğimiz dünya ile etkileşime girer ve onu etkiler.

İslam inancına göre Allah, her insana bir ruh ve bir beden bahşetmiştir ve O, insanın hem bedeninin hem de ruhunun ve tüm evrenin koruyucusudur.

Aynı zamanda, İslam açısından ister seküler ister İslami olsun, psikoloji, bir kişinin ruhu (ruhu) hakkındaki bilgisinde çok sınırlıdır.

İslami psikoloji, bütüncül bir kişilik kavramı geliştirirken, insanın doğası ve ruhu, dünyadaki konumu ve yaşamın amacı hakkındaki İslami anlayıştan gerekli fikirleri çıkarabilir.

Bir ehil uzamana başvurmak, daha iyiye doğru değişiklikler için sebeplere başvuru yapmaktan başka bir şey değildir, çünkü Allah, bir kişi ve topluluk kendini değiştirmedikçe kişinin ve topluluğun halini durumunu konumunu değiştirmez.

Bu nedenle, bir Müslüman bir profesyonelin yardımına başvurduğunda, kınanacak bir şey yapmaz, böylece bir doktordan ve ilaçlardan şifa beklememesi gerektiği için, yalnızca Yüce Allah'tan şifa beklemesi gerektiği için sebepler yaratır ve Allah'a güvenir.

Psikoloji başlangıçta İslam'ın doğasında vardı.

Her insan gibi bir Müslüman da psikolojik problemlerini çözebilmek için bir psikoloğa ihtiyaç duyar.

Kur'an ve sünnete dayalı Müslüman ahlakı ile psikoloji yakından ilişkilidir. Her ikisinin de ilgi odağı, insanın nefsinin hâli ve fiilleridir. Etik bize bir insanın nasıl olması gerektiğini öğretir ve psikoloji bize bunu nasıl başaracağımızı öğretir. Yani din ahlakı emredici, psikoloji ise açıklayıcıdır. Psikolojik bilgi kullanılmadan etik, sadece öğretilerle sınırlı kalacak ve ahlaki bir kişilik yetiştirme hedefine ulaşamayacaktır.

İslami psikoloji tamamen, tüm evren gibi insanın da Yüce Allah'ın bir yaratımı olduğu ve tamamen O'nun iradesine tabi olduğu, ancak yine de belirli bir ölçüye sahip olduğu inancına dayanan İslam tektanrıcılığının temeli üzerine inşa edilmiştir.

Aynı zamanda, İslam'a göre, diğer yaratıklar arasında yüce bir konum, gelişme yeteneği, eksikliklerini düzeltme ve nefsin arındırılmasıyla olumlu değişiklikler bahşedilmiştir. Bir kişinin ruhu (psişesi) birçok açıdan bir sır olarak kalır ve yalnızca her insanın ruhunda olup biten her şeyi bilen Yaradan bu konuda tam bilgiye sahiptir.

İslami psikoloji; yek, tek, bir tek ilaha olan inancın, doğuştan insan doğasında var olduğu ve batı psikolojisinin bazı yazarlarının görüşlerini bir dereceye kadar yansıtan "fıtrat" kavramıyla ifade edildiği gerçeğinden hareket eder.

Bir kişinin kişiliği hakkında genel olarak farklı görüşlere bağlı kalarak, doğal bir dini duygunun (Tanrı'nın prototipi, kalbin bilgeliği vb.) Varlığı sonucuna varan kişi. (İslam'da) gerçek bir kişiliğin onsuz oluşamayacağı en önemli yapı unsuru, varlığının gerçek anlamını belirleyen Yaratıcısına karşı sorumluluğudur.

Müslüman vahyinde mevcut olan mezkûr düşünceler, derlemeler ve fikirler, büyük ölçüde İslami psikoloji yapısının dayandığı temeli oluşturur.