Hani bir söz vardır ya “zamana bırak” diye.
Başından bir olay gelir zamana bırak geçer derler, bir hastalığa yakalanırsın zamanla iyileşir derler, bir şeyde bir beklentin vardır zamanla olur derler, hiç beklemediğim bir durum olur o durum karşısında zamanla alışır derler.

Peki zaman mıdır bizi iyileştiren, bizleri alıştıran, bizleri olgunlaştıran ve her daim yanımızda olan?

Bir olayın veya durumun gerçekleşmesi veya gerçekleşmemesi hadisesini zamana bırakmak tabiri çok yanlış olmakla birlikte asıl zamanın sahibine ihanetin apaçık bir göstergesidir. Çünkü zaman kavramını bir iyileştirici, bir olgunlaştırıcı ve yapıcı rolüne büründürerek ilahlaştırmak anlamına getirilmektedir.

Kâinatta her bir şeyin ve her bir zerrenin bir sahibi olduğu gibi içinde bulunduğumuz veya içinden çıktığımız her anın ve zamanın bir sahibi vardır. Zamana bırakmak yerine o zamanın sahibine ibadet, dua ve kulluğumuzla yerine getirmiş olduğumuz teslimiyetle olacakları ondan bilmek ve ondan beklemek çok daha güzeldir.

Bizleri ve kâinatı yaratan yüce Rabbimiz her şeyi bilen ve her şeyden haberdar olandır. Durum bu şekilde olunca onun izni ve iradesi olmadan yaprak kıpırdamaz, denizdeki kum yerinden oynamaz ve okyanuslardaki en ufak canlı hareket etmez.

İnsanoğlunun içinde bulunduğu her durum, her hal ve her biçim yüce yaradanın gücü ve kuvveti ile meydana gelmektedir. Başımıza gelen veya gelmeyen her mutlu veya mutsuz hadisenin ve anın tek idarecisi ve sahibi Yüce Allah'tır. Şifayı ve devayı zamandan beklemek yerine zamanın ve mekânın yegâne sahibinden beklemek çok daha doğrudur.

Bir olayın, durumun veya sürecin meydana gelmesinde geçen sürenin iyileştirme veya çözümleme gücü zamana ait değildir. Zaman, gücün, kudretin ve hakimiyetin emri altında çalışan birer hizmetkarlardır.

Hizmetkar ile padişahı birbirine karıştırmamak gerekir. Zamanın ve mekânın asıl sahibini unutmamalıyız.

Kalın sağlıcakla...
Vesselam