RİSALEHABER

Risale-i Nur'ları yazıp çoğaltan ve 1000 kalemli Sav kahramanları diye nitelenen Sav Köylülerden biri olan Tevfik Gül'ü, vefat yıldönümünde rahmetle anıyoruz.

1913 Isparta–Sav doğumlu olan Tevfik Gül, Risale-i Nur külliyatında isimleri çok geçen Sav kahramanlarından  “Hâfız Mehmed Gül”ün oğlu, “Mustafa Gül”, ”İbrahim Gül” ve “Ali Gül”ün yeğenleridir. 

30 Nisan 2004 yılında vefat eden Tevfik ağabey Bediüzzaman'la görüşmesini Ağabeyler Anlatıyor kitaplarının yazarı Ömer Özcan'a anlatmıştı:

Tevfik ağabeyin zamanında bin kalemle Risaleleri yazıp çoğaltan Sav kasabası hakkında anlattıkları ise çok önemli, tarihi bir belge hükmünde. Hatıraları içinde bizi en çok etkileyen husus ise, Risale-i Nur’daki muhteşem üslup ve ifade tarzı ile Bediüzzaman Hazretlerinin günlük konuşmaları arasındaki fark olmuştur… Tevfik ağabey Üstad’ı taklid ederek anlatmıştı:

Bunları Üstad’a kim götürecek?

Bir gün bir mektup geldi Sav’a. Amcam “Mustafa Gül” mumlu kâğıda yazıp teksir makinesinde çoğalttıktan sonra Üstad’a göndermek istedi. Üstad Isparta’da Hüsrev ağabeyin kaldığı evin üst katında kalıyor... Mevsim kış, çok soğuk var, her tarafta kar ve yollarda buz var. Komşu komşuya çıkamıyor. “Bunları Üstad’a kim götürecek?” dedi. “Ben götürürüm amca” dedim ve bir kardeşle yola çıktık. Köye (Sav) gelen bir kamyon varmış onunla gidelim dedik, kamyona bindik. Fakat hava o kadar soğuk ve buzlu ki, kamyon biraz gittikten sonra kaydı ve yolda kaldı. O gün Üstad’a gidemedik. Ertesi gün çorapları çizme gibi ayağımıza çektik, altımızda çarık, -o zaman çizme yoktu.-Ellerimizde eldiven, kafayı da sardık, yayan olarak Isparta’ya vardık.

Gelenlerin Sav’lı olduğunu söyleyince Üstad hemen kabul etti

Bizi Hüsrev ağabey karşıladı, mektupları aldı, üst kata Üstadın yanına çıkmadan biz, “Ağabey malûm ya buralara kadar gelmişken Üstadı ziyaret edelim” dedik. “Üstad hasta konuşamıyor” dedi. Biz de, “biz konuşturmayız sadece elini öpsek yeter” dedik. “Peki, söyleyeyim, eğer müsaade ederse ziyaret edersiniz” dedi ve yukarı çıktı. Başka kimse yok. Üstad, “hasta olduğunu kimseyi kabul edemeyeceğini” söylüyordu. Biz alt kattan hafifçe duyuyorduk. Hüsrev ağabey gelenlerin Sav’lı olduğunu ve hizmet için geldiklerini söyleyince Üstad hemen kabul etti.

Üstad şark Kürdî şivesiyle konuşuyordu

Üstadımız şahsı için gelenleri kabul etmiyordu. Yukarı kata çıktık. Hüsrev ağabey, “Üstadım, bunlar Sav kahramanları” diye bizi takdim etti. Üstad Hazretleri bizi ayakta karşıladı. “Mâşaallah-Bârekallah!!, Mâşaallah-Bârekallah!!, Mâşaallah-Bârekallah!!” diyerek bizlere iltifatlar etti.

Üstad, şark Kürdî şiveyle konuşuyordu. Şu Risalelerdeki belâgat, yüksek edebiyat ve ifadeler, bu zatın mı? diye düşünülürdü. Üstadımızın vazife başında apayrı bir şahsiyeti vardı. Şark şivesiyle konuşmaya devam etti. “Hüsrev bunlar Savlidir?” Yanımdaki arkadaş benim “Hâfız Mehmed”in oğlu olduğumu söyleyince Üstad, “Hangi Hâfız Mehmed’in oğli?” dedi. Ben “Savalı Hâfız Mehmed’in oğlu” deyince “Haa! Savali Hâfız Mehmed’in oğli?” Sonra bana “gel gel gözlerinden öpeyim seni” dedi, çekti gözlerimden öptü. Arkadaşımı da “gel gel seninde gözlerinden öpeyim” dedi.

Bütün Âlem-i İslâm Türkiye’ye bağlıdır

Sonra Üstad, “Kardeşlerim! Bütün Âlem-i İslâm Türkiye’ye bağlıdır; Türkiye Isparta’ya bağlıdır; Isparta Sav’a bağlıdır; Sav Risale-i Nur’a bağlıdır; Risale-i Nur Kur’an-ı Azîmüşşân’a bağlıdır; Kur’an-ı Azîmüşşân da Arş-ı Âlâya bağlıdır” diyerek bin kalemle yazan Sav’a verdiği ehemmiyeti belirtti.

Sonra, “Bu gelişimde Sav’a gelecektim, fakat Sav köy olması dolayısı ile ziyarete gelecekler, kabul etsem tahammülüm yok, kabül etmesem gücenecekler, hem nazar-ı dikkati celp edecek. Onun için benim gelemediğimi ve selâmımı söylersiniz. Ben Sav’a Karyesini küçük-büyük, avam-havas, taşına-toprağına dua ediyorum. Ben Sava Karyesini Câmi-ül Ezher olarak kabül ediyorum” dedi.