Sabahın serinliği;
Ilık bedenlere kendini hissettirirken
Gökte asılı duran gri dumanların arasından
Güneş kendini göstermeye çalışıyordu.
Yol üzerindeki ayak izleri arasında
Toz girdapları uçuşuyor
Kırık camlar arkasında
Meraklı gözler fal-taşı gibi açılmış
İlgisizliği büyük lokmalar halinde yutuyordu.

Sadece unutulmuş insanlığın
Sessiz bir direnişin onuru
Ancak kararlı cesaret saçan yüreklerin
Atışını duyurmuş olan ölümün karanlığı
Mazlumların kaderini yazıyordu.

Kuru çöl dikenlerinin sivri uçları
Güneşe karşı meydan okurken
İnsanlığın ölüm hırıltılarını duyurmuştu..

Vahşi kavimleri beğenmeyenler
Daha fazlasıyla küstahlık gösterileriyle
Oyunlarını sergilemiş
Merhamet, şefkat ve tüm güzellikler
Buruşturulup çöpe atılmış gibiydi.

Gümbürtülere mukabelede bulunan
Sadece kalp atışlarında ki o cılız sesler
Bitirilişe karşı sadece direniş sergiliyordu.

Rikkate gelmiş gönül deryasının sularında
Kanatları açılmış küçük ama süslü kuşlar
Ebabil’lere yol çizerek atacakları her taşla
O menhus başları parçalayacak
Hatta gelecekteki günleri bile
Ğaybın sahifelerinde belirleyecekti
İnsan olduğunu sananlar
Taş edilecekti.