Ateş çıksın diye çoktur tutuşan
Yakar dünyayı yakar bir kara göz
Bir kişi savurur dokuz perişan
Yakar dünyayı yakar bir para göz

Tepesinde gezindiğin bu alem
Emanettir yazılmış kalem kalem
Hırs ile atılan sebeb-i elem
Yakar dünyayı yakar bir yara göz

Her sene boy verir içi boş kamış
Kurusa üflense söyler ne kalmış
Suyu balık kadar sever mi camış
Yakar dünyayı yakar bir ara göz

Kimi karıncadır taşımış durmuş
Çok toplamış yiyemeden kudurmuş
Tartının saati ne zaman durmuş
Yakar dünyayı yakar bir dara göz

Cesette var ruhta olmayan sıhhat
O yüzden varlıkta bulmamış rahat
Bir salgına rehin kalmışsın heyhat
Yakar dünyayı yakar bir sara göz

Dağlar göğe bakar çukur yerdedir
Yılanlar sürünür kuş göklerdedir
Alışkanlık göze inen perdedir
Yakar dünyayı yakar bir nara göz

Tohumlar topraktan taşar yükselir
Yiğitler toplansa ahval düzelir
Kötülük iyinin özründen gelir
Yakar dünyayı yakar bir bara göz

Gecenin karası gündüz birikmiş
İhmal ile cürüm meğer şerikmiş
Çürükmüş dünyanın dibi çürükmüş
Yakar dünyayı yakar bir fara göz

Arif olan kaybolmaz masivada
Beden halk içinde ruh inzivada
Hesap görülecek öbür me'vada
Yakar dünyayı yakar bir yâra göz