Colin Turner
(Çeviri: Muhammed Şeviker)

Musa (a.s.), İsrailoğullarından biri ile bir Mısırlı arasındaki münakaşaya müdahale ettiğinde (Kur’an, 28:15), ilk tepkisi “kendi kavminden olana” taraf olmaktı.

Görünen o ki bu, prensipten değil, mensubiyet hissinden doğan bir fiildi. Neticesi ise müşkül oldu: Kendisinden bildiğini müdafaa ederken ölçüyü aştı, teennî ile hareket etmedi ve adalet getirmeyi arzu ettiği yere ölüm getirdi.

Kur’ân bize Hz. Musa’nın hâlihazırda hüküm ve ilimle mücehhez olduğunu, fakat henüz o ateşli hamleleri dengeleyen ḥikmete erişmediğini beyan eder.

Bu kıssa, ilâhî lütuflarla donatılmış kimselerin bile, dayanışmanın basiretin yerine geçtiği anlarda ahlâkî hataya düşebileceğini gösterir.

Burada bizler için mühim bir ders vardır. Birçok Müslüman, Zohran Mamdani’nin New York belediye reisliğine yükselişi sebebiyle tabiî olarak memnuniyet içindedir: Müslüman bir şahsiyetin, bir muhacir evladının, uzun müddet mahrum kalınan bir temsilin timsali…

Lakin bu memnuniyet kolayca tefrit derecesinde bir iftihara, hamasi bir coşkuya dönüşebilir.

“Bizden biri”ni alkışlama hissi, daha müşkül bir soruyu perdeleyebilir: Siyasi usuller, ahlaki hudutlar yahut ideolojik ittifaklar Kur’ânî ahlâkla telif edilemediğinde “bizden biri” olmanın mahiyeti nedir? Musa, akrabalığın doğruluğun teminatı olmadığını çetin bir şekilde öğrenmişti.

Onun izinden giderek, biz de kimliği faziletle karıştıran peşin hükümlü tarafgirliğe karşı uyanık olmalıyız.

Musa’nın aynı İsrailoğlu ile ikinci karşılaşması ise (Kur’an, 28:18) evvelki hadiseye bir zıtlık örneğidir.

Birinci defa kör bir tarafgirlikle hataya düşmüşken, bu kez de aceleci bir hükümle başka bir hataya sürçer.

Hikmet ise bu iki ucun arasında yer alır: Dinlemeyi, iyiyi kötüden ayırmayı, ölçülü ve prensip kaynaklı bir metanetle iş tutmayı emreden ruhî sükûnet…

Müslümanların kamusal hayatta görünürlüğünü gerçekten tebrik etmek istiyorsak, desteğimiz hikmetle mütenasip olmalıdır: Bir ismi Müslüman olduğu için değil, hakkı hak olduğu için desteklemek önemlidir.