Ne kadar şükreylesem, bilirim ki; az gelir,
Şükür ziyade olsa, Mevlâm!... Daha çok verir.
 
Çokluktan da kinaye; bereketi olandır,
Kanaatkâr olarak, azda; çoğu bulandır.
 
Yoksa nefis tok olmaz; hel min mezîd der durur,
Gönlü zengin olanı; bir tek lokma doyurur.
 
Kanaatkâr sanatkâr, sallanır da yıkılmaz,
Hırs ile saldıranın, hiç lehinde bakılmaz.
 
Sen saldırsan, o kaçar, gelmez çok istemekle,
Sabırsızlık gösterme, gelir o; beklemekle.
 
Amma!.. Yolunu yapçan, müteekkîl olmucan,
Hep sırtüstü yatarak, boş hayaller kurmucan.
 
Devran etçen dünyayı, gece-gündüz durmadan,
Hikmettir yitik malın, dönüp gelme bulmadan.

Helâl rızık peşinde, koşacan gece-gündüz,
Harama yanaşmayıp, kaçacan hep ters ve yüz.
 
Ribâ penceresinden, bakmayacan içeri,
Çağırsa hâhişile, kaçacaksın yüz geri.
 
Çünkü ona yanaşan, yer ile yek-sân olur,
Eski hâlî de kalmaz, kazancı noksan olur.
 
Onun için işine, başla Besmele ile,
Çalış hakkın vererek, kazancına şükreyle.
 
Senden üstüne bakıp, hırsa kapılmayasın,
Yükseğe bakar iken, yere çakılmayasın.
 
Kanaat et verilene, ey başını; öne bak,
Ne çok vardır çevrende, yalın ayak, karnı aç.
 
Hamd ederek Rabbine, idrak eyle aczini,
Boyun ey kudretine, aşıverme haddini.
 
Şikâyeti diline, pelesenk etmeyesin,
Allah’ın verdiğine, itiraz etmeyesin.
 
Yoksa başını vurur, kırarsın demir örse,
Hiç şikâyet eyleme; imtihan uzun sürse.
 
Geçer gider sabreyle, vakit kazâ olunca,
Sevaplar kazandırır, maraz deva bulunca.
 
Şükredelim Rabbimize, insan geldik dünyaya,
Muhâtab-ı İlâhî, oluverdik davaya.
 
Dava tevhîd davası, Nübüvvetle birlikte,
Sebeb-i vücududur, dünyanın hilkatinde.
 
Fıtrat yalan söylemez, müyullar O’na doğru,
Şükrederek Rabbine, revân ol yola doğru…