Nuray Kılıçkıran'ın şiiri:

Sordum Van'ı anama veremedi cevap bana

Ekim yirmi üç, bir Pazar günü tam on üç kırk bir,
Yıkıldı Van! diye acı bir haber geçti muhabir
Korkuyla yaşaran gözler, yandı yürekler dillerde tekbir,
Yoksa o da gözlerinden yaş yerine kan akıtan EREK midir?

****

Ana hani Üstadım'ın evlatları, nerde evleri,
Nerde semaya yükselen Hz.Ömer'in minareleri,
Peki n'olmuş,nerde bizim mihvanlarımızın otelleri,
Eee ana Horhor niye ağlıyor, hani ezan sesleri.

****

Anam nerde balık,keledoş,ayranaşı,
Oturuplar hepsi şine, gardaş bacı,
Akdamar'dan taa Erciş'e akar gözyaşı,
Anam bu bizim Van'dır. Gölü mavi kandır.

***

Orası Van'dır, varı virandır,
Sandım bayramdır, baktım şivandır,
İskele, Maraş, Sıhke haraptır.
Ana nerede Van! Şükür kale sağlamdır.

***

Geçtiğim yollar viran mı oldu?
Hani ahbap, dostlarım, kimsecikler yok hüsran mı oldu?
Haneler bikes söyleyin bana ziyan mı oldu?
Söyle anam söyle Allah'an söyle, yoksa deprem mi oldu?

***

Nene,dede,emmiler,ana,baba,balalar,
Şamranaltı,Edremit sahipsiz kalıp bağlar,
Kala'nın taşları el ele vermiş, Van için ağlar,
Van'ın o hazin hali ki; gavurun ciğerin dağlar.

***

Milletim kucak açıp Van'da aş yok, ocak yok,
Çadır soğuk Allah'tan gayrı dayanak yok,
Van'lım merttir, imanı sağlam ,gözü gayet tok,
"O verdi, O aldı" der.Yeri olsada soğuk şükrü gayet çok.

***

Aah ana aah..! Bu bizim Van'dır halı ne yamandır,
Giden gelmiyor ama Allah Rahman'dır,
Kader böyle imiş bu da Fermandır.
Her şey fani imiş kalan bir tek imandır.

(DÜNYADA VAN AHİRETTE İMAN...)