Kıt’a
Bağlar sökülüp tarla yapılmış
Hep bahçeler evlerle dolarken...
Pek az kişi üzgün bu durumdan;
En fazla da bir yaşlı çocuk: ben!
Nazm
Uzak, yakın dinlemez, koşardı her hizmete.
Demezdi: “Değmez bu iş, bu türlü bir gayrete.”
Bu asra mürşid O’dur! O’dur Bedîüzzaman!
Olurdu hayran duyan, bu çok asîl himmete...
Tuyuğ
Tam uhuvvet istiyorken memleket
Hâin eller fitne serpip, âkıbet
Oldu düşman, işte, kardeş kardeşe...
Gitdi elden sulh, sükûnet, emniyet!
Rübâî
Mümkün olabilseydi dönüş dünki güne,
Gönlüm küçücük olmağı isterdi yine.
Burnumda tüter, hazla geçen hoş seneler!
Hayfâ! O günahsız çağımın geçdiğine...