Ey Arkadaş,

Projemizde işaret eden bir yol var. Aklın nurlanması, kalbin inkişafı, ruhun intişarı. Bu yol, dimağdan başlar; tefekkürle derinleşir, imanla aydınlanır ve marifetullah ile kemale erer. Sen; zayıf, aciz ve fakir bir mahlûksun. Ama bu zaafının içinde büyük bir sır gizlidir: Aczin, fakrın, tefekkürü doğurur; tefekkür ise marifeti.

Sen, Halık’ına bir ayinesin. Sen, bu kâinatta görünen bedeninle değil, görünmeyen derinliğinle anlamlısın. Ve o derinlik, dimağda başlar. Zira dimağ, hakikatin arandığı ilk derin kuyudur. Oraya ne düşerse, ona göre şekil alırsın. Unutma!

Senin en büyük cehaletin, kendi dimağını tanımamandır. Kendi zihnine yabancı olan, kâinata da yabancı kalır. Halbuki dimağ, kâinat kitabının bir nüshasıdır. Orada ne bulursan, dış dünyada da onu okursun. "Oku! Evvela kendini oku!"

Dimağ, bir saray gibidir. Kapıları hayalle açılır, odalarında akıl dolaşır, tavanında tefekkür asılıdır. Bu sarayın en gizli köşesinde ise kalbe giden bir geçit vardır. Akıl, kalbe hizmet ettikçe doğru yolu bulur, yoksa heva ve hevesin oyuncağı olur. Dimağ yalnız başına bırakıldığında kibirle büyür, kalple birleştiğinde marifetle yücelir. Bunu sakın unutma!

Düşünce, hakikatin peşine düşmeyince yalnızca gevezelik olur. Tefekkür ise sessiz bir secdedir; insanın dimağını diz üstü çökerttiği, kalbine "Sübhanallah" dedirttiği andır.

Şimdi derinlemesine bir tefekkür et lütfen! Dar düşüncelerle oyalanma! Bırak rahat ol; hayal, akıl, kalp ve ruh; hepsi bir sofrada buluşsun. Bir damlanın, bir deryaya ulaştığını hayretle hayranlıkla temaşa et! Her yeni günde dimağdan kalbe, kalpten hakikate doğru bir yolculuğa çık. Bu yolculuk bitmez; çünkü hakikat sonsuzdur, sen arayışlarınla varsın.

Şimdi her sabah dimağımın kapılarını tefekküre aç! Her yeni gün yeniden tekrar tekrar temaşa et! Unutma! Her gün yeniden tefekkür eden, yeniden iman eder, yeniden tanır Rabbini.

Marifet, sonsuz bir aynada sonsuz bir tecelliyi seyretmektir.