Ey Arkadaş,

Bu dünya bir misafirhanedir. Sen de bir yolcusun. Ben de bir yolcuyum. Nereye mi gidiyoruz?

Sükûnet içinde derin bir nefes alalım. Birlikte zaman ve mekân ötesi bir yolculuğa çıkalım.

Hazır mısın?

İlk adımımızı atalım. Adım attığımız zemin toprakla değil, nurla örtülü. Fark ettin mi?

Göz kamaştırıcı güzelliği görüyor musun? Muhteşem! Öyle bir güzellik ki, dünyadaki en güzel bahçeler onun yalnızca soluk bir gölgesi olur. Her şeyde bir huzur, bir ahenk var. Yeşilin her tonu, suyun her sesi, kuşların her nağmesi… Hiçbir şey yormuyor, hiçbir ses rahatsız etmiyor. Ağaçlar meyvelerini ellerimize uzatıyor, gökyüzü şefkatle üzerimize eğiliyor. Güneş bir annenin gülümsemesi gibi şefkatle bizi okşuyor.

Bir melek yaklaşıyor yanımıza.

"Buraya gelenler, sabırla, şükürle, namazla, ihlâsla yaşadılar. Dünya zindanına sabrettiler; şimdi ebedî bahçelere kabul edildiler. Sen de onlardansın" diyor. Yanı başımızda dünyada iken veda ettiğimiz sevdiklerimiz var. Bir sofranın etrafındayız. Yanımızda annemiz var. Karşımızda babamız... Hastane odasında çektikleri bitmiş. Hastane de yok hastalık da yok. Her yerde herkeste huzur var. Hayatta Allah için gözyaşı döken bir kadın sevinç içinde yürüyor. Sabah namazını hiç terk etmeyen bir genç geçiyor yanımızdan. Annesini küçük yaşta kaybeden bir yetim gülümsüyor. Bir öksüz kahkaha atıyor. Bir ömür hasta yatan bir kadın, sağlıkla yürüyor.

Bu nasıl mı oldu?

Şimdi lütfen iyi dinle beni!

İşte bu güzelliklerin kaynağı imandır. Bu huzurun özü, sabırla ve ihlâsla geçen bir dünya hayatıdır.

Ey Arkadaşım,

Henüz vakit geç değil!

Şimdi uyan. Ve yolunu seç lütfen!