Risale Haber-Haber Merkezi

Bediüzzaman’ı Emirdağ’dan alıp Afyon zindanlarına götürürlerken Üstad’ı en son gören, o zamanın Emirdağ Orman Şefi Mustafa Karapınar’dır. Halen hayattadır.

Said Nursi hazretlerinin Emirdağ’da bulunduğu yıllarda, üç sene Emirdağ Orman Şefi olarak vazife yapan Mustafa Karapınar, Ağabeyler Anlatıyor-6 kitabında yayınlanan hatıralarını Ömer Özcan’a şöyle anlatmıştı:

ATIMI ÜÇ-DÖRT KERE HZ. ÜSTAD’A VERDİM

18 Nisan 1920 İstanbul doğumluyum. Orman teknisyeniyim. Emirdağ’da, 1946 senesinin başından itibaren 1949’un Ekim ayına kadar üç sene Orman Şefi olarak vazife yaptım.

Üstad Bediüzzaman Said Nursi hazretlerini orada Hayri Gencer vesilesiyle tanıdım. Üstad’ı evinde ziyaretlerim oluyordu. Ormancı olmam hasebiyle atımı üç-dört kere Hz. Üstad’a verdim, kömür ve su temininde hizmetim oldu.

EMİRDAĞ’DAN AYRILIŞININ EN SON ŞAHİDİYİM

Üstad hazretlerinin Emirdağ’dan ayrılışının en son şahidiyim. Galiba 1948 Mart ayı olacak (Doğrusu 17 Ocak). Havanın açık olduğu bir gündü. Hayri Gencer geldi, “Mustafa Bey, Üstad Hazretleri gidiyor“ dedi. “Nereye gidiyor?” dedim. “Afyon’a alıyorlar” dedi. Sonra, “Ben helalleşemedim, nasıl yapalım?” dedi. “Yola çıkalım, Emirdağ’dan bir-iki kilometre ileri gidelim, kimsenin haberi olmadan vasıtasını durdurup vedalaşalım” dedim.

YEŞİL BRANDALI BİR KAMYONLA AFYON’A GÖTÜRDÜLER

Yeşil brandalı, kasası kapalı bir kamyon… O zaman böyle kamyonlar belediyelerde vardı. Şoförün adı da Emrullah. Her şey olduğu gibi gözümün önünde hala… Hayri Gencer’le çıktık yola, 500 metre sonra elimizi kaldırdık, “Dur!” dedik. Şoför Emrullah bizi tanıyordu.

Şoför mahalline oturtmuşlar Üstad hazretlerini. Başta Vehbi Çavuş, ortada Üstad Hazretleri, öbür tarafta da şoför Emrullah vardı. Arkada ise Risale-i Nur Şakirtleri… Tabi en başta Çalışkanlar… Ama biz onları göremedik.

ÜSTAD HAZRETLERİNİN GÖZLERİ YAŞARDI, EMİRDAĞ’A DUA ETTİ

Kamyon durdu.  Vehbi Çavuş indi aşağıya. “Ne istiyorsun Mustafa Bey?” dedi. “Hiçbir şey yok” dedim. “Sen bizi tanıyorsun, bizim ona hürmetimiz, saygımız sonsuz, helalleşemedik, elini öpeceğiz, duasını alacağız müsaade ederseniz” dedim. “Peki, sorayım kendilerine” dedi. Sordu...

İndi Üstad Hazretleri sarıldı bize, öptü, gözleri yaşardı, Emirdağ’a dua etti. Bir şey konuşmadık. Afyon hapishanesine doğru yola devam ettiler.