RİSALEHABER

Nihal Bengisu Karaca, ölen hayvanların akibetine dair merakını, arzusunu yazdı.

Daha önce evil hayvan besleyenlerin üzüntüsü ve sevincini anlamadığını belirten Karaca, kedi beslemeye başladıktan sonra anladığını söyledi.

İnançlı birinin, ahirete inanan bir mü’minin “Hayvanlar ölünce nereye gider?” sorusunun pek de net olmayan cevabına sıkıldığını ifade eden Karaca, HaberTürk'teki yazısında İmam-ı Gazali ve Bediüzzaman Said Nursi'den örnek verdi:

GAZALİ’YE GÖRE SADECE ON HAYVAN CENNETE GİDECEK

Dini bütün bir müslümansanız, bir evcil hayvanınız öldüğünde edilecek dualar arasındaki önceliğiniz ‘lütfen onları cennetine al’ diye yakarmak oluyor. Zira, bu sıradan görünse de, aslında bir mucize istemektir.

Çünkü dini kaynaklarda hayvanların hesap gününde diriltilmesinden bahsedilmekle beraber, (“Boynuzsuz koç, boynuzludan hakkını alacaktır”) ruhlarının baki kalacağını ancak cesetlerinin toprak olacağını ifade eden anlatılar ağırlık kazanıyor.

İmam-ı Gazali’nin Mişkâtü’l-Envar’ında, cenette bedeni/vücudu ile girebilecek hayvanların gayet sınırlı tutulduğunu görebiliyoruz.

Liste son derece kısa: 1) İbrahim Aleyhisselâmın buzağısı. 2) Hz. İsmail yerine kesilen koç 3) Hz. Salih’in mucizesi olan deve 4) Hz. Yunus’u yutan balık 5) Hz.Musa’nın ineği 6) Hz. Uzeyir’in merkebi 7) Hz.Süleyman’ın karıncası 8) Belkıs’ın hüdhüd kuşu 9) Ashab-ı Kehf’in Kıtmir isimli köpeği 10) Hz. Muhammed’in Kasva isimli devesi.

Peki ya tek kusuru bir peygamberle teşriki mesai etmemiş olmak olan onca güzellik?

Zebra, zürafa, fil, mavi balina ve ornitorenk?

Hem karada hem denizde nefes alabilen arada bir karaya çıkıp volta atan çamur zıpzıpı? Namı diğer Mudskipper?

Transparan kafatası sayesinde kafasının içindekileri görebildiğimiz derin deniz balığı fıçıgöz?

Kedilerim?

Cevap yok.

SADECE BEDİÜZZAMAN HAYVANLARIN RUHLARININ BAKİ KALACAĞINI... 

Sadece Bediüzzaman Said-i Nursi, hayvanların ruhlarının baki kalacağı ve yukarıda sayılan 10 hayvan dışındaki her türün ara sıra cisimlenerek (vücut-ceset sahibi olarak) arzı endam edeceğini, sahih rivayetlerden öyle anlaşıldığını, hikmet, rahmet ve rububiyetin öyle gerektirdiğini söylemiş. Akıl yürüterek bu sonuca varmış.

Genel eğilim, cennetteki hayvan varlığının ‘temsili’ olacağı yönünde. Yani ‘şuradan sülün havalansın istiyorum’ dediğinizde sülünler havalanır şeklinde.

Ama hayvanseverler, baktıkları her hayvanın farklı olduğunu, farklı kişiliklere ve tavırlara sahip olduklarını bilir.

Yani, beni nasıl kızdıracağını gayet iyi öğrenmiş olan ‘o’ kediyi, horladığı zaman azarladığımda ağlar gibi ses çıkaran ‘o’ köpeği, hatta mutfağı yağmalarken yakaladığımızda özür dilemek için garip bir reverans yapan ‘o’ rakunu istersek ne olacak?

Derin bir sessizlik.

Kafayı hurilerle nurilerle bozmuş olanlar anlamaz.

Ama konu hayvanları ev arkadaşı gibi gören ve onlar öldüğünde dua edenler için önemli.

Ben her zamanki pratikliğimle ve yaşadığımız yeni Türkiye’den ilhamla, “Kendimiz cenneti hakedersek, kedilerimizin cennete tayini için Hz. Süleyman’ı da araya koyarak…” gibi bir çözüm düşünebiliyorum tabii ama bu ne kadar İslami bir düşünce ondan emin değilim. İşin kötüsü bu konuda danışılacak modern ve ehliyeti su götürmez bir İslam alimi var mı, artık emin değilim.

Milletin hurilerin kaçar adet dağıtılacağını, cennette akan bal nehrinden çam balı mı çiçek balı mı aktığını soracağı yığınla adamı var.

Bizim bu konularda itikadi sınırlar içinde kalarak fikir teatisi yapabileceğimiz kim var?

RİSALE-İ NUR'DAN

Nihal Bengisu Karaca'nın değindiği konu Risale-i Nur'da şöyle yer alıyor:

“Evet, ebedînin sâdık dostu ebedî kalacak ve bâkînin âyine-i zîşuuru bâki olmak lâzım gelir."

“Hayvanların ruhları bâkî kalacağını ve Hüdhüd-ü Süleymânî (a.s.) ve Nemli ve Naka-i Sâlih (a.s.) ve Kelb- Ashab-ı Kehf gibi bazı efrad-ı mahsusa hem ruhu, hem cesediyle bâkî âleme gideceği ve her bir nev’in ara sıra istimal edeceği bir tek cesedi bulunacağı rivayat-ı sahihadan anlaşılmakla beraber, hikmet ve hakikat, hem rahmet ve rububiyet öyle iktiza ederler.” (Şualar, s. 45)

Ahiret hayatında onlar da kendilerine mahsus bir mükafat görecekler

Yine Risale-i Nur Külliyatı'nda, hayvanların yaratılış gayeleri ne ise, onu en güzel şekilde icra edecek tarzda bir terbiyeden geçirildiklerine ve her türlü meşakkate katlanarak görevlerini ömürleri boyunca yerine getirdiklerine dikkat çekilerek, ahiret hayatında onların da kendilerine mahsus bir mükafat görecekleri şu ifadelerler nazara verilir:

"... Sair zîruh ve hayvanatın dahi, kendilerine mahsus vazife-i fıtriye-i Rabbaniyelerinde ve evamir-i Sübhaniyenin itaatlerinde telef olan ve şiddetli meşakkat çeken zîruhların, onlara göre bir çeşit mükâfat-ı ruhaniye ve onların istidadlarına göre bir nevi ücret-i maneviye, o tükenmez hazine-i rahmetinde baîd değil ki bulunmasın. Dünyadan gitmelerinden pek çok incinmesinler, belki memnun olsunlar." (bk. Sözler, s. 203)