Namaz kahramanlarından gelen mesajlar...

İmam Hatip Lisesi orta kısım ikinci sınıf öğrencisi idim. İngilizce öğretmenimizin rahatsızlığı sebebiyle İngilizce dersimiz boş geçiyordu. Tüm yarıyıl boyunca bir defa konu işleyen ve bir defa da işlediği konudan yazılı yoklama yapan öğretmenimiz sağ olsun, koskoca sınıfta istisnasız tüm öğrencilere hak etmediğimiz zayıf notlar vermişti.

Öğrencilik hayatımın ilk ve tek zayıf notunu böylece karnemde gören ben, ağlayarak eve döndüm. Ne kadar ağladığımı ve gözyaşı döktüğümü ne siz sorun, ne ben söyleyeyim. Hiçbir şeyle teselli olamayacağımı zannederken ve uğradığım haksızlığa nasıl karşı koyacağımı bilmezken, her zaman olduğu gibi biricik Aysel Ablam imdadıma şu sözlerle yetişiverdi:

– Hatice, kızım, sana bir şey diyeyim mi? Bak sana söz veriyorum: İnan ki namaz kılmaya başlarsan, şu anda karnende zayıf olarak gördüğün İngilizceden on üzerinden on alırsın.

O an içimde, tarifi imkânsız bir huzur hissetmiştim. Neden olmasındı? Zaten din dersi öğretmenimiz de namazdan uzun uzun bahsetmiş, hatta namaz sure ve dualarını da bize ezberletmişti. O ana kadar bir kılıp bir aksattığım namazlarımı artık düzenli kılmam gerektiğini anladım.

Bu arada sevgili ablam da malum dersimden tam puan almam için günlerce, hatta aylarca, bildiği bütün duaları benim başarım için okumuş durmuş.
Namazla niyazla geçirdiğimiz bir sömestr tatilinden sonra ikinci yarıyıl başlamıştı. Dikkatle dinliyor, ders ve konu tekrarı yapıyor, bu arada namazlarıma hiç bırakmadan devam ediyordum. Böylece yazılı notlarım on üzerinden on gelmişti.

Müjdeli haberi biricik ablama verince dedi ki:
– Gördün mü bak, ben sana ne demiştim?

O günden sonra öğrencilik hayatım boyunca on üzerinden onların ardı arkası kesilmedi; ta ki İmam Hatip Lisesi’ni birincilikle bitirinceye kadar.
Canım ablama her namazımın arkasından sağlığı için dua eder, bana yaptığı bu iyiliği asla unutmam. Rabbim, kardeşine böylesine dostane ablalık yapan tüm ablalardan razı olsun. Âmin.

(Hatice Akarsu)