Merhabalar değerli okurlarım, bu yazımda son zamanlarda toplumu çok yakından ilgilendiren bir konuyla karşınızdayım. Maalesef gündemin ana başlığını oluşturan çocuk katiller ve tetikçiler ile karşı karşıyayız. Bu durumu çeşitli kavramlarla ele alan ve açıklayan psikologlar ve pedagoglar çözüm bulmakta zorlanmaktadırlar. Bu büyük sıkıntı toplumda infial yaşatacak bir duruma gelmiştir.

Bundan 7 ay önce Kadıköy Salı Pazarında iki çocuk tarafından katledilen Ahmet Minguzzi cinayeti hepimizi derinden yaraladı. Daha sonra çeşitli çetelerin ismini duyduk. Bu çeteler çocukları birer maşa niyetine kullanıyor.

Peki bu cinayetlerin, kurşunlama ve haraç isteme olaylarının arka planında ne var?

Henüz yaşları 13 ile 18 arasında değişen çocuklar bu cinayetleri ve kurşunlama olaylarını neden yapıyorlar?

Bütün bu soruların cevabı hala verilebilmiş değildir.

Bu durumu suça itilen ve suça sürüklenen kavramlarla geçiştirmemiz mümkün değildir. Bir çocuğun suçu itilmesi veya suça sürüklenmesi tek başına gerçekleşen bir olgu veya bir olay olmamaktadır. Bir çocuğun yetişmesinde ve büyümesinde en büyük sorumlu olan kurum aile kurumudur.

Aileler çocuklarının sorumluluklarını yerine getiremediklerinden dolayı birçok çocuk suç örgütlerinin pençesine düşmektedir. Bunda etkili olan ekonomik ve sosyal sıkıntılar çocuğun gelişiminde ve büyümesinde etkin rol oynamaktadır. Çocukların gelişim gösterdiği ve yetiştiği ortamlar ileride karakter oluşumunda önemli bir yer alacaklar. İlgisiz ve sevgisiz kalan her çocuk yalnızlaşır ve yalnızlaştığı dünyasında kendisi gibi olmuş birilerini arar.

Çocuklar eğitim ve öğretimden ve aile bağlarında uzaklaştıkça suça meyilli oluşumlara daha çok yakın olmaktadırlar. Eğitim ve öğretim hayatı biten, boşlukta kalan ve aile gözetiminden uzak kalan her çocuk suç örgütlerinin birer maşası olmaya adaydır.

Çocukların başta kötü alışkanlıklara ulaşmalarını sağlayan bu suç örgütleri kendi emellerini gerçekleştirmek için çocukları birer araç olarak kullanmaktadırlar. Kullanılan bu çocuklar çoğu zaman yaptıkları davranışların gerçek manada ne tür sonuçlar doğuracağını bilememektedirler.

Oysaki her fiilin bir olumlu veya olumsuz sonucu vardır. Olumsuz olarak ortaya çıkan bu sonuçlar maalesef bir çoğumuzun acısı, kederi ve sıkıntısı olabiliyor. Suç işleyen çocuk bazen bir yakınımızı veya bir tanıdığımız öldürebiliyor.

Çocukların suça itilmemesi adına yaşadığı sosyal çevrenin gözetim altında tutulması ve eğitim- öğretim hayatlarının devam etmesi sağlanmalıdır. Suça meyilli bu çocuklar devletin sosyal psikoloji alanındaki ilgili birimleri tarafından takip edilmeli ve kötü yanları iyileştirilmelidir.

Topluma kazandırılmaları adına kendilerinin gelişimine katkıda bulunması öngörülen yararlı işlere yönlendirilmelidir.

Çocuklarımız belirli bir yaşa kolay bir şekilde gelememektedirler. Anne ve babalar çocuklarını bin bir zahmet ve emekle büyütmek adına gayret sarf etmektedirler. Onları sömüren hangi oluşum varsa bu oluşumlara devletin güvenlik, adli ve kolluk birimleri her daim müdahale etmelidir.

Biz anne ve babalar olarak çocuklarımızı her daim takip etmeli, eğitimleri noktasında destek olmalı, sosyal medya ve dijital medya mecralarında iletişime geçtikleri kişileri bilmeli ve kontrol altında tutmalıyız.

Daha önceleri mahallede büyüyen çocuklarımız artık dijital ekranlarda ve yapay hayatlarla büyümektedirler.

Dijital ekran sayesinde çocuklarımıza özendirilen gerçek dışı hayatların onların gerçek hayatlarını mahvetmelerine izin vermemeliyiz.

Dijital zorbalığın, psikolojik zorbalığın, akran zorbalığın ve özendirici hayatın çocuklarımızın geleceklerini, umutlarını ve hayallerini çalmalarına karşı daima dikkatli olmalıyız.

Çocukları suça iten ve sürükleyen her türlü sebep ve oluşum toplumdaki bir çok boşluktan kaynaklanmaktadır. Çocuklarımızın boşluğa düşmemesi için yürüdükleri yollarda var olan veya önlerine çıkan çukurlar tek tek kapatılmalıdır. Aksi takdirde her çocuk bu çukurlara düşmeye adaydır.