Köyümün Gülleri

Köyümün gülleri gibi; kokmuyor bu güller,

Her şey sun’î, riyakâr, yapmacık tebessümler.

Oynanmış genleriyle, hep kaybolmuş özleri,

Görürsün, çeşit-çeşit, maskelenmiş yüzleri.

Obezite ağaçlar, tatsız, yavan meyveler,

Her biri manken gibi, aynı boyda sebzeler.

İnsanlar da bakımlı, içleri kof ve kirli,

Dış görünüşe rağbet, hep sözcükler sihirli.

gul-cicek-rose.jpg

İç dışa bir çevrilse; yara bere içinde,

Nazarlar hep zâhire, iltifatlar peşinde.

İkiyüzlü olmayı, hiçbir kimse sevmiyor,

O vasıfla muttasıf, ne yazık ki; bilmiyor.

Aynanın önünde hep, dışyüze dönük nazar,

Empati eyleyerek, kalbine kılmaz nazar.

Evler geniş düzenli, içinde bir neşe yok,

Herkes ayrı âlemde, herkesin de işi çok.

Ev âletleri fazla, işler onlara kalmış,

Her insanda ayrı maraz, hâne halkını sarmış.

Bir araya gelerek, sohbet, haşir-neşir yok,

Her bir hayırlı işe, Billâh; muzır mâni çok.

Gel bir silkiniverip, özümüze dönelim,

Herkesi kardeş bilip, kardeşâne sevelim.

Meyveler hep tatlansın, Güller de güzel koksun,

Kökünden kopar isen, bilesin; Billâh yoksun.

Yoka, yok hayat rengi, o âdeme mahkûmdur,

Çalışmanın karşılığı, cerh edilmez hükümdür.

Önce çalış dört elle, sonra Dayan Allah’a,

Allah’a dayanmakla, kavuşursun felâha…

                                  

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
YORUM KURALLARI: Risale Haber yayın politikasına uymayan;
Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve BÜYÜK HARFLERLE yazılmış yorumlar
Adınız kısmına uygun olmayan ve saçma rumuzlar onaylanmamaktadır.
Anlayışınız için teşekkür ederiz.
4 Yorum