Namazı bilerek terk etmek büyük günahtır. Bu büyük günahtan dolayı kalben pişman olunmalı ve ilk fırsatta hemen kaza edilmelidir. Ayrıca, tövbe-istiğfar ederek, bir daha böyle büyük bir günaha düşmemek için maddi ve manevi tedbirler alınmalıdır. Her namaz, kendi vakti içinde kılınmalıdır.

Bununla beraber, kaza namazı borcu olanların imamlık yapması caizdir ve arkasında kılınan namazlar geçerlidir.

Peygamber Efendimiz (asm), "İmam dindar (birr) ya da fâcir olsun arkasında namaz kılınabilir." (Ebu Davud, Salat 63) buyurarak günahkar olanların da imamlık yapabileceğini belirtmiştir.

Ancak, şartlar ve durum uygunsa, imamlıkta önceliğin, namazla ilgili fıkhî hükümleri bilenlere, Kur’an’ı düzgün okuyanlara, takvâ sahibi ve üstün ahlâkî değerlerle sahip olma bakımından cemaat içinde en üst düzeyde bulunanlara tanınması daha uygundur.

Şunu da açıkça ifade etmek gerekir ki, imamlığı önceliği bulunanlara vermek, dinen vâcip değil müstehap olduğundan buna riayet edilmeksizin gerekli şartları taşıyan bir kimsenin imam olması halinde onun arkasında kılınan namaz geçerli sayılır.

Aslında, fakihlerce üzerinde çok durulan öncelik sıralaması, hem namaz kıldırmanın önemine vurgunun tabii sonucu ve bu görevi en ehil kişinin ifa etmesini sağlamaya yönelik bir çabanın gereği, hem de bu konuda muhtemel bir ihtilâfı ve çekimserliği önlemenin pratik bir yolu niteliğindedir.

Camilerde bu hizmeti yerine getirmek için tayin edilmiş görevlilerin bulunmasıyla birlikte önceliğe ilişkin teorik bilgiler bir ölçüde imamlığa tayinde aranan temel nitelikler gibi anlaşılmaya başlanmış ve fıkıh literatüründe, imamlığı yerine getirmede öncelik ve yetkinin görevli imama ait olduğu hususuna ayrıca temas etme ihtiyacı duyulmuştur.