Nasılsın diye sordu. "İyi olmaya çalışıyorum, beceremiyorum" deyince ikisi de güldü. Gülmek onlara "iyi" geldi, iyi oldular. İyi olmak böyle bir şey, “beceremiyorum” deyince beceriyor, "iyi" oluyorsun!

Yerinde bir tebessüm bile "iyi" geliyor. Bir merhaba, bir selam, bir kelam da öyle, uzun uzun söze ne hacet! İyilik küçük şeylerle başlar, büyür de büyür; çekirdeğin meyveli ağaca dönüşmesi misali. Bir çekirdekten kaç meyve çıkar? Her meyvenin içinden çıkan çekirdek onu atiye taşar...

Nur gibi sirayet eder, akseder...

İki gönül insanının, gönlü gönlüne karşı gelmiş iki kişinin karşılıklı sükut içinde çay içmesi, simit yemesi, kısa sohbet yapması. Ne iyi şey, ne güzel hal, ne sade saltanat ve saadet!

Taht yok tatlılık var, ılıklık var, naiflik var!

Çokluk tahtında esir olmaktansa simidi bölerek paylaşmak ne büyük şey, ne büyük saadet. Kebap yiyenler bu iyiliği bulur da "saadeti" yakalar mı?

Ekmek bulmak, su bulmak, katık edinmek, günü emin olarak tamamlamak, namazı camide kılmak, sohbet edebilmek, sureta değil sirete dostlar bulmak...

Dünya saadeti, dünyaca iyilik, ahirete taşıyan güzellik...

Çok iyiliğe çok iyi olmaya ihtiyacımız var; gün gündem belli, toplumun hali, neslin seyri, ülkenin gidaşatı, dünyanın akışı ortada...

Beton yarıklarında açan çiçekler gibi iyi olmalı, iyiliğe gülümsemeliyiz. Gücümüz ümit, harekete getirecek de!

Bugün iyi olan, iyi tarafını gören, güzeli araştıran; yarıktaki çiçek gibidir, görene ümit verir; şartlar ne kadar olumsuz gibi görünse de ölüden diri çıkar, geceden gündüz doğar, gün aydınlığında tebessümle yürünür ümidi...

Dünyayı kurtaracak bu değil midir?

Hüzünden iyilik damıtmak, kederden kader hikmetle çıkarmak, acıdan sevinç devşirmek, küçük adımlar atmak, tebessümle bakabilmek...

Nasılsın sorusuna cevap vermek kolaydır, hem de çok kolay, bir "tebessüm" yeter. Anlayan anlar anlamayan uzun uzun anlatsan yine anlamaz!

"Maşaallah sizi iyi gördüm" sözü ne güzel sözdür, içinde iyilik vardır, ümit vardır. Güzel görmenin, güzel düşünmenin neticesidir, beton yarınlarda çiçek olup açmaktır...

İki çicek, iki gönül, iki akıl bir araya gelince gül, gülüstan olur... Günde bu gülistana girmek, olmadı haftada bir kaç defa girmek... Bedene de gönle de "iyi" gelir, bu iyiliği önce hal ile sonra söz ile taşımak dünyaya iyi gelir, dünyayı kurtaracak da bu iyiliktir vesselam.