Belirli bir yaşa gelindiğinde, insanda bir feveran başlıyor. Sağlık problemleri bir taraftan bastırıyor, yapmak isteyipte yetiştiremediğiniz hizmetler, nefsî terbiye ve tezkiyeler, ebedî hayata hazırlanmaktaki yetersizlikleriniz sizi hem korkutuyor, telaşlandırıyor, hem de son sur’at çalışmanızı, eksikleri ikmal etmenizi gerekli kılıyor.
Yapılacak, tamamlanacak o kadar iş ve hizmet var ki…

Manen yokluğa,  ademe terk edilmeye çalışılan  insanlık… Daha öncelikli en yakınlarınız ve ondan da âcili nefsiniz… Yaptıklarınız ve yapamadıklarınız… "Dîne hizmet ettim" diye gururlanma. “İnnallahe leyüeyyidü hazeddîne birraculi’l faciri=Allah bu dini fâcir bir adamın eliyle de kuvvetlendirir” (Buhârî, 8/88) sırrınca, müzekkâ olmadığın için, belki sen kendini o recûl-i fâcir bilmelisin. Hizmetini, ubûdiyetini, geçen nimetlerin şükrü ve vazife-i fıtrat ve farîza-i hilkat ve netice-i sanat bil, ucb ve riyâdan kurtul.” (Sözler, 26. Söz, 436)

Son aylarda yoğun olarak yaşadığım üst üste gelen sağlık problemleri, gençliğin ve sağlıklı günlerin ne kadar kıymetdâr ve değerli olduğunu bir kez daha hatırlattı. Çok şey yapmak istiyorsunuz, ama yüzlerce mani çıkıyor önünüze… Yeniden ‘Bismillah’ diyor ve başlıyorsunuz, ancak fıtrat kanunlarına karşı koyamıyorsunuz!

Muhterem okuyuculardan teşvik edici, dua mahiyetinde o kadar mesajlar alıyorum ki, yetişebilsem her şeyimi fedaya hazır olduğumu ifade etmek isterim. Ama her birinin çok kıymetli ve paha biçilmez tesbitleri, fikirleri, derin düşünceleri var ki, bu sayfalarda tümüne yer verme imkânından mahrumuz.

Kendilerini yetiştirmiş, fikrî ve kalbî derinliğe erişmiş muhterem kardeşlerimizin her birinin müstakillen bir köşeyi dolduracak kapasite ve birikimde olmalarından dolayı da gurur duyuyorum. Âciz ve günahkâr bir fert olarak, mânen zengin bir şahs-ı mânevîye ve Ümmet-i Muhammediyeye mensubiyetten dolayı da Rabb-ı Rahîmime sonsuz hamdü senâlar ediyorum. O hâlis dualara hissedar olmanın heyecanı ve çabası içerisinde müteselliyâne ve boynu bükük mücrimâne bir vaziyette sadakat ve hizmette daim kılmasını yüce Rabbimin rahmetinden intizar ediyorum.

Çok sayıdaki değerlerden sadece biri… İstanbul’da bir Kur’ân rahlesinde dersini ikmale çalışan bir mimar… 1970 doğumlu Hürrem Behzat Mamatoğlu kardeşimiz…
Kendisi, aynı zamanda şiir konusunda oldukça başarılı. Zaman zaman lutfedip gönderdiği dörtlüklerden sadece,  idrakiyle sevinç duyduğumuz yeni hicrî yılımız münasebetiyle kaleme aldığı birkaç dörtlüğü paylaşmak istiyorum.

Besmele, selam, giriş ve duadan sonra, anlamlı mısralar:
“Bismillahirrahmanirrahim,
Alemlerin Rabbine hamdolsun. Salat ve Selam, Seyyidimiz Muhammed (s.a.v.)'in âlinin, ashâbının ve ehlibeytinin üzerine olsun. Allah’ım entel ebediyyülkadimsin. El Hayyulkerimsin. El Hannânu’l-Mennansın. Allahım, bu yeni senede ümmet-i Muhammed’i (s.a.v.) her türlü günahlardan, kovulmuş şeytanın iğvalarından, İsmet dairende sakındır. Nefs-i emmaremizin kötülükleri üzerine bize meded eyle, Sana yakınlığımızı sağlayacak iştigal ver. Sen Celâl ve ikram sahibisin. Birahmetike yâ erhamerrahimîn. Amin.

Kumda çöl fırtınası
 
Gör ki şu harelenmiş, kumda çöl fırtınası...
Zâlim tepeler sürmüş, gelmez ardı arkası,
Kiminin kavmi uzun, kiminin var kısası,
Ye’cuc me’cuc tarlası, budur herhal olası,

Gör ki şu harelenmiş, kumda çöl fırtınası...
Dikilmiş boynuzların ne gizlidir karası,
Ehadiyyet düşmanı laîn şeytan mayası,
Hepsinin göz kasası, dolmuş put ihtirâsı,

Gör ki şu harelenmiş, kumda çöl fırtınası...
Vadiler oluk oluk, derin tuğyan yarası,
Kafalar gölge atmış, görünmez kantarası,
Zulkarneyn yetişip de seddimerhem çalası,
Gör ki şu harelenmiş, kumda çöl fırtınası...

NOT: Muhterem okuyucularımızın 1432. Hicrî yılını tebrik eder, Âlem-i İslâmın ittihad, ittifak, uhuvvet, tesânüd  ve dirilişine, huzur, sükûn ve ihyâsına vesile kılmasını Cenâb-ı  Erhamürrahmînden niyaz eder, dualarını beklerim.