Kıymetli dostum ile pandemi başlarında 2020 yılı ağustosunda yine bir kardeşimizin tavsiyesi ile tanışmıştık. Şanlıurfa’da kaldığı müddet içerisinde dershanede kalmayı tercih ettiğini ifade etmişti. Sanki dün gibi kendisini misafirhaneden alarak dershaneye yerleştirmiştim. Aynı çatı altında sonradan kardeşliğe dönüşecek iki yıla yakın bir arkadaşlığımız oldu. Kaldığı müddet içerisinde görev icabı çoğu zaman yurt içi görevleri olur, geri kalan zamanlarında derse gelmeyi ihmal etmezdi. Şanlıurfa’dan sonraki durağı Kilis olmuştu. Hem yurt içinde hem de yurt dışında çalışmasına rağmen üç yıl gibi Kilis’te kaldığı sürede bizleri her bayram ve sair vakitlerde arar, hal ve hatırımızı sormayı unutmazdı. Bugünlerde Kilis’ten ayrılık vakti geldiği haberini mesaj kutuma gelen satırlardan öğrendim. İçimi bir hüzün kapladı. Yeni görev yeri yurt dışı olsa da bir telefon ahizesi kadar birbirimize yakınız nasıl olsa. Veda mesajını okuyunca içimi bir hüzün bulutu sardı. Kısa sürede insan ne çabuk da kardeş oluveriyor ya Rabbi dedim. Olsa olsa bu Risale-i Nur’un bize kazandırmış olduğu kardeşlik duygusudur dedim. Kendimi layık göremediğim bu veda mesajını sizlerle paylaşmak istedim.

Sevgili Habip Abim, Kıymetli dost!
Allah'ın Selamı ve Rahmeti ve Bereketi üzerinize olsun. Her başlangıcın bir sonu vardır ve üzülerek belirtmek isterim ki, eski görev yerimdeki sürecin de sonuna geldim. Yeni süreçte İnşaallah yurt dışında göreve devam edeceğim. Başka bir yerde çalışmak, aşk ve bağları koparmak anlamına gelmediği gibi, sizinle olan anılarımı unutuluşun derinliklerine atmak anlamına da gelmez...

Sizi nasıl unutabilirim ki?
Siz sadece arkadaşım değildiniz. Siz iyi kardeş, en iyi dost ve en iyi yol arkadaşıydınız.
Yüreğinizle bana açtığınız dershanede başlayan ve İnşaallah ebediyete kadar sürecek dostluğumuz boyunca, hep sakin, huzurlu, samimi, heyecanlı, üretken, pes etmeyen, mücadeleci duruşunuzla hatırlanacaksınız. Dil, ruhta size karşı olan her şeyi ifade edemez. Allah'ın izniyle iletişim halinde olmaya devam edeceğiz. Ayrılıklar hep zordur. Hangi sebeple olursa olsun, vedalar sancılı olur. İnsan, bazen bir insana, bir alışkanlığa ya da bir şehre veda eder. Zorlu vedaların ardından dönüp baktığımızda, kalbimizin en güzel yerinde muhafaza ettiğimiz anılar görürüz. Hayat zaten anılardan ibarettir ve sonunda en büyük kazancımız anılarımızdır. Geride bıraktığım bu yol, anılarla dolu. Her hatırayı kalbimde muhafaza edeceğim. Yollarımız ayrılsa da, yüreğimizdeki izler asla silinmeyecek.

Bu veda, kişisel tarihimin en zor anlarından biri. Ancak biliyorum ki her ayrılık, yeni bir başlangıca gebedir. Birlikte geçirdiğimiz güzel günler her daim yüreğimizi ısıtacak. Kurduğumuz bağ, zamana yenilmeyecek, gün geçtikçe daha da güçlenecek. Kalbimin en özel köşesinde hep olacaktır. Her zaman daha iyiyi hedefleyerek bana umduğum şeylerden fazlasını kattınız. Bilginizi ve deneyimlerinizi paylaştığınız için çok teşekkür ederim. Buradan fiziki olarak ayrılsam da fikirleriniz, olaylara bakış açınız ve paylaşımlarınız ile hep zihnimin bir köşesinde yer alacaksınız. Tanıştığımız süre boyunca sizlerden iyilik dışında hiçbir yanlış görmedim. Ben hakkımı helal ediyorum. Elbette insan olmanın gereği zaman zaman hatalarım, yanlışlarım da olmuştur. Lütfen samimi olarak sizler de bana haklarınızı helal edin. Sağlık ve başarı dileklerimle Allah’a emanet olunuz.”

Helal olsun, canım kardeşim, bu satırlarınızla beni çok duygulandırdınız. Değerli bir kardeşimizi kazandığımız günkü gibi kalbimde saklıyorum. Rabbim sizleri muhafaza eylesin, yolunuz ve bahtınız açık olsun. Üstat Bediüzzaman Hazretlerinin dediği gibi: “Biz bu fâni hayat için dostluk yapmıyoruz. Bu kısa hayata veda etmek, indimizde ve itikadımızda ebedî bir hayatın mukaddemesidir. Öyle ise müteessir olmayalım. Nice ki, o hayata başlamadık. İşte mürasele (haberleşme) ile muvasalayı (kavuşmayı) temin edelim. Allah'a güvenelim, Ondan medet dileyelim.” [Barla Lahikası]
Fi- Emanillah.