Allah’ın verdiği yüze, çok şükür,
Yüzüme taktığı, göze çok şükür.
 
Herkesten ayrı, eşiz yüzümü;
Bana ait kılan, Rabbe çok şükür.
  
Kalp seyreder Âlemi, bu pencereden;
Gözümü yaratan, Rabbe çok şükür.

Her tadı ayıran et parçasını;
Dilimi Yaratan, Rabbe çok şükür.
 
Her sesi ayırıp, sessizce sunan,
Kulağı yaratan Rabbe çok şükür.
 
Envai çeşit, her bir kokuyu,
Ayırt edebilen güzel burnumu;
Yaradan, Rabbe binlerce şükür. 
  
Ne yöne çevirsem, koşarak giden,
Ayağı yaratan, Rabbe çok şükür.
 
Eşi dostu saran, iki kolumu,
Ölçüyle yaratan, Rabbe çok şükür.
 
Bir boy, bir endam, öz simam ile;
Donatan, Müzeyyin, Rabbe çok şükür.
 
Kalp ki ah!... Âcizim onu tariften,
Araba motoru görünüşte zahiren,
Sevgi, nefret, ordadır hissedilen,
Bu güzel âleti, koyana Şükür.
 
Bu beden, bende; benim değil ki;
İkram-ı Rahmân’a, binlerce şükür.
 
Bahşetmiş bana; son din İslâm’ı,
Bu Yüce İhsâna; Rabbim çok şükür.
 
Şükrüme de şükür, olsun İlâhî!...
Şükreden kul oldum; buna da şükür…