Milli Gazete yazarı Burhan Bozgeyik, Bediüzzaman Said Nursi'nin asrımızın tâğutlarını nasıl tanımladığını
yazdı. 

Tâğût’un, “İnsanları Allah’a (cc) karşı isyana sevk eden. İsyankâr. Her bâtıl mâ’bud. Şeytan.” anlamlarına
geldiğini belirten Bozgeyik, "Bakınız Rabbimiz (cc) bizleri tâğut’a karşı nasıl uyarıyor. Bakara Sûresi 256 ve
257. Âyet-i kerimelere meâlen bakalım: “Dinde zorlama yoktur. Çünkü doğruluk, sapıklık ve eğrilikten ayırt
edilmiştir. O halde kim tâğut’uinkar edip Allah’a inanırsa, sağlam kulpa yapışmıştır ki o hiçbir zaman
kopmaz. Allah işitir ve bilir.” “Allah, inananların dostudur. Zira onları karanlıklardan kurtarıp aydınlığa çıkarır.
İnkâr edip kâfir olanların dostları ise Tâğut’tur. Çünkü onları aydınlıktan alıp karanlığa götürür. Onlar ateş
ehlidirler, orada devamlı kalırlar.” Gerçek Müslüman, tâğut’u, tâğûtları, tağûtçukları reddeder, onlardan yüz
çevirir, onları dost edinmez. Tâğutları dost edinenler, başlarına belâ satın almışlar demektir. Âyet-i
kerimede buyrulduğu gibi, tâğut, peşinden gidenleri aydınlıktan alıp karanlığa götürür. Müslümana düşen,
tâğutu inkâr edip Allah’a inanmaktır, Allah’ın hükümlerine sarılmaktır" dedi.

Gerçek ve samimî Müslümana düşenin “tâğût’un canı Cehennem’e!” demek olduğuna dikkat çeken
Bozgeyik, yazısını şöyle sürdürdü:

İngiltere şeytanları ve Frenk iblisleri

"Bakınız değerli İslâm âlimi Bediüzzaman, asrımızın tâğutları için ne diyor: 
“İ’lem: Kâfirler, bilhassa Avrupalılar, bahusus İngiltere şeytanları ve Frenk iblisleri, Müslümanların ve Kur’ân
ehlinin can düşmanları ve muannid hasımlarıdır. Bunun sırrı şudur ki: Kur’ân’ı ve İslâm’ı inkâr edenler ile
onların babalarını ve atalarını, Kur’ân idam-ı ebediye mahkûm etmiştir. Onlar, artık Kur’ân-ı Hakîmin
nasslarıyla ebediyen idama ve daimî Cehennem hapsine hüküm giymişlerdir. Öyleyse, ey ehl-i Kur’ân, sizi
dost edinmelerine ve sizi sevmelerine ebediyen imkân bulunmayan kimseleri siz nasıl dost edinebilirsiniz?
Siz deyin ki: ‘Hasbunallahu ve ni’me’lvekîl! Ni’me’l Mevlâ ve ni’me’’n-nâsîr” (Mesnevi-i Nûriye, s. 172, 23.
İ’lem) 

Tâğût’un canı Cehennem’e!

Müslümanlardan tâğut’un sihrine kapılan, onların izâfî gücüne aldanan, onların insanları işbaşına getirip,
işbaşından götürdüğüne inananlar yok mu? Olmaz olur mu? O gibilere, yukarıda meâlini verdiğimiz âyet-i
kerimeleri ve Kur’ân’ı Kerim’in tamamını dikkatlice okumalarını tavsiye ederiz. Gerçekte tâğût’un sinek
kanadı kadar tesiri ve gücü yoktur. Sultan isminin tecellisiyle idarecileri işbaşına getiren de, idarelerin
devamına müsaade edip, vakti geldiğinde onları götüren de AllahuAzimüşşan’dır. Beşer, şeytanın varlığıyla
imtihan olduğu gibi, tâğut’un ve tâğut’un kölelerinin varlığıyla da imtihan olmaktadır. 
 
Gerçek ve samimî Müslümana düşen, “tâğût’un canı Cehennem’e!” demektir. Müslümanın tâğûtla işi olmaz.
Olmamalı da…

Niçin? “Büyük İsrail projesini” hayata geçirmek için

Tâğût bir plan yapmış. Müslümanların topraklarını boşalttırıyor. Bunun için ya bizzat devreye giriyor, ya da
terör örgütlerini kullanıyor. Niçin? “Büyük İsrail projesini” hayata geçirmek için. O toprakları insanlardan
arındırmış olarak onlara teslim etmek istiyor. Bu arada kendisi de “diş kirası” olarak Müslümanların mal
varlıklarına el koyuyor. Müslümanların rahat etmesi, huzurlu olması tâğut’u çıldırtıyor. Bakınız, Kaddafi
Libya’da, petrol gelirinin yüzde 90’ını halkına harcıyordu. Petrol sudan ucuzdu. Elektrik, su, yakacak bedava
idi. Her evlenen gence bir ev veriyordu. Arabaları ithal ettiği fiyattan halka veriyordu. Libya borçsuz
devletlerden biri haline gelmişti. Eee, tağut bunu hazmedebilir mi? Neler yaptı? İşte ortada. Öte yandan
varidatının yüzde 90’ını kendisine verenlerin sırtını sıvazlıyor, onlarla birlikte oynuyor. Tağutun etekleri zil
çalıyor. Oluk oluk Müslüman kanı dökülüyor, tâğut sevinçten nâralar atıyor. Kendisinin borusunu öttürecek
terör örgütlerine ağır silahlar veriyor, onları koruyup kolluyor. Bu kanlı, kirli, pis oyuna dur demenin bir tek
yolu var. Bütün Müslümanlar tâğut’u reddedecek ve hep bir ağızdan; “Tâğût’un canı Cehenneme!” diye
haykıracak.