CAN Dündar’ın kitabından öğrendik:

İsmet Paşa’nın cumhurbaşkanı olarak Çankaya Köşkü’nde hüküm sürdüğü
yıllarda bir yılbaşı gecesi Mevlid Kandili’ne denk gelmiş.

Paşa’nın eşi Mevhibe Hanım o gece Köşk’te içki içilmesine onay vermemiş.
Can Dündar, “İlginç bir bilgidir bu, bir ailenin içyüzünü anlatır. Naif
bir bilgidir” yorumunu yapıyor.
* * *
Eski Diyanet İşleri Başkanlarından Tayyar Altıkulaç’ın anılarından öğrendik:
Devri iktidarında eşi Sekine Evren’i kaybeden Kenan Evren, Köşk’te
eşinin ardından hatim indirilmesini sağlamış.
Ayrıca Köşk’teki hanımlar “kelime-i tevhid” çekmişler.
Çekilen “kelime-i tevhid”in sayısını 250 bine tamamlamak için erkekler
de devreye girmiş.
12 Eylül’ün anlı şanlı komutanları “la ilahe illallah” diyerek Köşk’ü
inletmişler.
* * *
Size bir şey söyleyeyim mi?
Bu türden dindarlık anıları, beni zerre kadar etkilemiyor.
Ben devletin en tepesindeki adamların, kişisel dindarlıklarına ya da
dince kutsal sayılan günlere kişisel hayatlarında gösterdikleri saygıya
falan bakmam...
Ben “köşk’teki adam” için şunlara bakarım:
-  Adil mi?
-  Dindarların özgürlüklerine saygılı mı?
-  Toplumun tüm renklerine karşı eşitlikçi bir anlayışla mı yaklaşıyor?
-  Yasak rüzgârları mı estiriyor?
-  Elindeki silahlı güce yaslanarak halkına kin mi kusturuyor?
-  Hukuka saygılı mı?
-  Herkesin hakkını gözetiyor mu?
* * *
“Köşk’teki adam”...
-  İster sabah akşam ortalığı “la ilahe illallah” diye inletsin, ister
sabah akşam içki içsin...
-  İster yılbaşı geceleri sabaha kadar dans etsin, ister kandil geceleri
sabaha kadar ibadet etsin...
-  İster alnı secdeden kalkmasın, ister alnı secde görmesin.
-  İster tek bir hatim bile indirmesin, ister hatim üzerine hatim
indirtsin...
Beni ilgilendirmez.
Ben “Köşk’teki adam”ın kişisel dindarlığına ya da dinsizliğine değil,
topluma karşı geliştirdiği politikalara bakarım.
Ötesi beni hiç ama hiç ilgilendirmez.

Hürriyet