Bir sorumluluk simgesidir baba. Şemsiyesi altına aldıklarını, çevrenin zararlı ışınlarından korur. Bir oksijen çadırı gibi ortamı yanlış etkilere karşı muhafaza eder.

Baba, evin direği. Aynıyla zaman zaman sızlayan burun  direği. Acıyı içinde, şaşkınlığı duygularında, çözümü beyninde, sahiplenmeyi yüreğinde yaşar.
Bir baba, evlat için bir kale ve sığınak, eş için bir rehber ve kendi babası için bir umut ve gelecektir. Gözünü diktiği uzak hayaller, demirlendiği tahammüller, yaşadığı ve demlendiği bütün idrakler, sorumluluğunu hatırlatır.

Evdeki emanetlerin bekçisi, yardımcısı ve elçisi. Dışarıya yansıyacak temsillerin efendisi ve  sahiplenicisi. Bazen dirayetin, bazen acizliğin, bazen de sessizliğin ifadesi.
Her evlat babasını sever. Her baba, evladını sevmenin ötesinde sarar ve sarmalar vicdanında, kalbinde ve zihninde. Burada evlatla baba; birlikte sevginin sessiz dili, saygının eşsiz kandili ve beraberliğin enerji pili olurlar. Baba; yutkunmayla, hasretle ve mehabetle dokur bu tanımsız çekim alanını ve kopmaz bağı.

Anlaşılmayan dertlerin ve tercümelerin adıdır baba. Yokluğun adres aradığı suçludur baba. Geçinmenin ve geçindirmenin bağlandığı hattır baba. Baba, çaresizliğine ferman, yalnızlığına eman, yarasına derman aradığı bir vadide yürüyen adamdır.
Adam gibi adam dendiğinde baba duruşu canlanır zihinlerde. Heybeti ve hiddeti, yufka yüreğin sağanağında erir gider. Avuçlarındadır suyu. Akıtır hanesine ve sinesine.  Geleceğin umut tarlasına tohum ekercesine karşılar sevdalarını, evlatlarını ve yaranlarını. Onları bekler ve onları ekler kalbinin en mutena yerine

Baba, ev içinde  çatışmaların merkezinde taraf damgası yemeye aday ara bulucudur. Ateşkes ilan eden bir sözcü ve etrafı kollayan bir gözcüdür. Yaraları saran bir hekimdir. Koruyan, kollayan, bağrına taş basan, dayanamadığında kendini kasan titrek bir direnişçi ve endişeleri dinmeyen bir işçidir.
Anneye bir salıncak, evlada bir oyuncak hep ondan istenir. Bir eştir, bir babadır, terfi ettiğinde rütbe almış  büyük babadır. Artık daha çocuksu, duygusal, etkileşim altında tebessüm eden hoş sohbet bir dededir.

Baba, köşe taşını, ağrıyan başını, taze yaşını ve kara kaşını gören, okuyan, düşünen ve yaşayan bir sorumlulukla hisseder hayatı ve etrafını.
Baba, aynı zamanda bir aba. Alır içine evlad-ı iyalini. Müşfiklerin efendisi, babaların en mükemmeli  Resulullah’tan (asm) mülhem Al-i aba şefkatinde ve muhabbetinde bir hissediş ve idrakle. Günahtan, kötülükten, bela ve musibetlerden korumak ister abasının altındakileri.

Baba olmadan bir babaya emanettik. Baba olduğumuzda ise babayı idrak edecek bir evlat bilincinde evlat yetiştiren bir olgunluk kertesindeyiz.
Yarım kalmış hesapların, unutulmuş görevlerin, yetişmeyen ödevlerin, bitmeyen isteklerin aradığı ve kapsama alanında bulduğu hat, babanın hattıdır. “Aradığınız kişiye şu an ulaşılamıyor” uyarısını duymayacağınız, engelle karşılaşmayacağınız gönül sinesi, yürek efsanesi ve en kuvvetli kalesi babadır.

Hayatın merkezinde babanın malı kadar aziz bir sofra serilir önümüze. Onun himayesi, sözü, veciz vasiyeti evlatta istek uyandırır, saygı tazeler.
Babaları anlamak, onlarla dalmak, onları dinlemek, anlaşılmadıklarında anlaşılır kılmak çabası, babayla muhatap ev sakinlerinin, çekirdek çevrenin ve aile gemisindeki yolcuların vazifesi.
Hüzünlü yaşın çocuksu halinde yeterince “baba, babacığım” diyemeyenlere, o ateşli hasreti taşıyanlara ayrıca selam olsun. Baba, yokluğunda anlaşılan ve dönüşü olmayan bir yürek sızısıdır.

Babalar, günün babası değil baba günlerinde yaşayan, baba dokunan ve baba yaşatan bir sürekliliğin ve gayretin sembolüdür.
Baba, çocuğunu her okşadığında ve sevdiğinde  taçsız kral yapan bir abidedir. Çocukla kazandığı baba unvanı, çocuğa hizmetle mükafatını alır.

Babalar hep sevgi yumağıdır. Onu açmak baba diyenlere ve eşlere düşer. Kendinde saklı bir hazinedir baba yüreği.
Bugünde/ günlerde/zamanlarda ve her daim her demde onu açtığınız için mutluluk keşfi yeni bir boyut ve idrak seviyesi ile yeni bir mertebe kazanır.

Sevgi, saygı, dua, hasret, hatırlama ve sohbet kadar yakınlaşır yumak yumak. Tebessümle açılır bir anda gülüne gülistanına bülbül gibi. Kendi ferah, itinalı, hassas ve emin bahçesine şakıyan bir bülbül olmanın hazzıyla.

Ahiret yurduna hazırlayan, destekleri ve gayretleri birinci derecede bu yönde olan babalar ise, elleri öpülecek, dertleri dindirilecek ve ödülleri verilecek en müstesna, mümin ve müdrik hakikat bülbülleridir. Bu güller bu bülbüllerin bahçesinde kendini tutmalı ve mutlu olmalı.