Bediüzzaman Said Nursi Hazretlerinin talebelerinden Zübeyir Gündüzalp, gerek sözleri ile gerek davranışlarıyla tam bir örnek insandı.

Kimseye buyurgan davranmaz, emretmezdi. Büyüklerle iletişiminde gösterdiği hassasiyeti çocuklara da gösterirdi.

İşte onlardan bir örnek. Gürültü yapan, huzursuzluk çıkaran bir çocuğu bağırarak susturmaya çalışanlara mukabil Zübeyir ağabey çok farklı davranıyordu.

Mustafa N. Atış anlatıyor:

"Abdurrahman Abi'nin 6 yaşındaki oğlu merdivenlerde gürültü yapıyor, ben de bağırarak susturmaya çalışıyordum.

Zübeyir Abi yanımıza geldi çok ciddi şekilde, büyük bir adamla konuşurcasına, "Said kardeşim, sen akıllı bir çocuksun! Senin oynamaya ihtiyacın var. Her türlü hareketi yapabilirsin! Hatta sokaktaki arkadaşlarını da çağırıp oynayabilirsiniz. Çekiç, keser gibi aletler lazımsa bulalım. Onlarla vurup sesler de çıkarabilirsiniz. Biz ders okurken zihnimiz karışsa bile önemli değil. Biz daha dikkatli olmaya gayret ederiz. Yeter ki siz rahat oynayın. Bundan sonra Mustafa abin de karışmayacak" dedi.

O konuşmadan sonra Said birden değişti, başını eğip yanımızdan ayrıldı ve bir daha gürültü çıkarmadı.

Yazının tamamı için tıklayınız