Yıl 1935... Bir Cumhuriyet Bayramı’nda, Eskişehir hapishanesinin penceresinden, karşısındaki lise mektebinin avlusunda gülerek raks eden büyük kızların hallerini gören Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri ağlamıştı...

Yıllar sonra... 1952 senesinde, Urfa’da, 19 Mayıs gösterileri bahanesiyle açılıp saçılan kızların hallerini görüp ağlayan bir başka adam daha vardı...

Bu sefer, başkasının günahına ağlayan adam, Bediüzzaman’ın en yakın talebesi, hizmetkârlarından Zübeyir Gündüzalp’ti...

Hadisenin yakın şahidi Cafer Sadık Çim’dir. Cafer Sadık Çim Ağabey, 1923 Turgutlu doğumludur. Turgutlu hizmetlerinin saffı evvelidir. 1957 senesinde Üstad Bediüzzaman hazretlerini ziyaret etmiştir. 1952 senesinin ilk aylarında Urfa’da PTT memuru iken aynı sene Zübeyir Gündüzalp de PTT memuru olarak Urfa’ya tayin olunur. Halen hayatta olan Cafer Sadık Ağabey bütün hatıralarını Ömer Özcan’a anlatmış ve bu hatıratın tamamı Ağabeyler Anlatıyor-3 kitabında yayınlanmıştır.

Cafer Sadık Çim Anlatıyor:

19 MAYIS GÜNÜ ZÜBEYİR’İ BAŞINI İKİ ELİNİN ARASINA ALMIŞ AĞLARKEN BULDUK

Bir gün 19 Mayıs tatil günüydü. Ben de tatildeydim. Zübeyir’in de nöbeti yoktu o gün. Dersaneye gittim, baktım orada yok. Sabahın erken saatinde çıktı gitti dediler. Biz nereye gider diye düşünmeye başladık. “Bugün 19 Mayıs, muhakkak bir yere gizlenmiştir” dedik. Sonra, yine Zübeyir Ağabey gibi Ermenekli Mehmet diye bir arkadaşla aramaya başladık. Mehmet, Üstad’ın kardeşi Abdülmecid Efendinin dünürü oldu sonradan. Abdülmecid efendi oğluna onun kızını almıştı.

Ufak bir kahvede bulduk Zübeyir ağabeyi. Baktık başını iki elinin arasına almış ağlıyordu.
-“Ne yapıyorsun burada? Biz seni aradık bulamadık?” dedik.

-“Bugün eğlenecek, konuşulacak bir gün değil, ağlanacak gündür… Kızları açık-saçık soymuşlar… Ben bundan hayâ ediyorum…” dedi.

Aklıma Üstad hazretlerinin Eskişehir’de lise mektebinin kızlarına ağlayışı gelmişti o zaman. Zübeyir Ağabey de buradaki kızlara ağlıyordu şimdi...