Durur

Bu dünya denilen şâra gelenler
Yağ ile balını tutmağa durur
Bâlâ beşiğinden çıkabilenler
Bir tahta salaca yatmağa durur

Balabandır, oynar, eğlenir üç gün
Körpelikte olur çehresi gülgûn
Kırkından yukarı hayattan bezgin
Naçar beti–benzi atmağa durur

Yalan dünya deyi ırlar, çağırır
Ah gençliğim deyü inler, bağırır
Bel bükülür, saçı-başı ağarır
Gözün feri sönüp, batmağa durur

Kışın sayrı düşer dolu kar ile
Yazın bağrı yanar ateş hâr ile
Biriktirdim sanar kesb ü kâr ile
Cümle kazandığı bitmeğe durur

Âdemoğlu taşı taşa bindire
Ecel ol binayı taş taş indire
Dehrin değirmeni çarkın döndüre
Öğüdüp un-ufak etmeğe durur

Acep sefer eyler cümle doğanlar
Cevlan etti nice yiğit-yamanlar
Bunda gelen kalmaz, kandedir canlar
Uryan gelip uryan gitmeğe durur.