Bir şey üzerinde yargı oluşturma ve şüphelerden kurtaracak bir netliğe kavuşturmanın ve böylece bir genellemeye dönüştürüp her durum için kullanılabilir olabilmesinin ilk basamağı varsayımdır.

Varsayım kabul edilebilir olandır. Üzerinde düşünülebilir ve tartışılabilirdir. Özünde kişinin ön yargısını barındırır.

Bu zannedildiği gibi olumsuz bir şey değildir. Bilakis, ön yargı ilk adımdır.  Sorgulama ya da inceleme değerinin ifadesidir.

Varsayım üzerinde ön yargıya varılan şeyin çok yönlü atıflarını yakalama zorunluluğu vardır. Ortaya konan önyargıya bağlı ilişkileri bir kuramsal yapı içinde bütünleştirip nihayet evrensel bir sonucu yakalayabilmeyi sağlayacak bir yolu ve bunu ifade edecek bir dili üretmeyi sağlamak zorunda bırakacaktır. Bu dili bulduğunda ön yargı evrensel bir doğruya dönüşecek, aksi durumda, en küçük bir yol aksaklığı ya da dil sürçmesinde bu niteliğini kaybedecek ve olumsuz bir önyargı olarak yok olacak ya da reddedilecektir.

Bu nedenle, varsayım doğruya ulaşmanın ilk adımıdır. Her önyargı bir varsayımdan doğar; her varsayım özünde bir gerçeği saklar, eğer bu gerçek asıl yerindeyse sorgulama sonucu varsayımı doğrulayacaktır.

Varsayımı, ilişkileriyle birlikte ve gereklerini de içerecek bir dile kavuşturduğunda yargısını da ortaya çıkaracaktır.

Evrensel gereklilikler, her varsayımı bir gerçek teste tabi tutacaktır. Kaçamakları hemen bulacak, bağlantısız noktaları ortaya çıkaracak ve yanlış önyargıları silecektir.

Varsayım, gerçeklerin peşinde olanların yaka kartları gibidir.
Önyargılar, yüzlerindeki mimikleridir.
Sahiplendikleri evrensel sonuçları ise gerçek yüzleridir.

Hakikat diye sarılmadıktan sonra varsayım, nihayeti görmeden kabul edilmezse önyargı, hakikat için vazgeçilmez unsurlardır.

Düşüncenin namusu buradadır. Aramak yolunda, varsayımları takip etmek ve önyargılardan sıyrılmamaktır.

Meşhur bir söz ne der: Aramak bulmak için değildir, ancak bulanlar arayanlardır.