Tenkil eyle nefsini, kıpranmasın bir daha,
Ömrünün son deminde, kalmasın ona saha.
 
Zâten o hiç yaşlanmaz; daima şebabette,
Tâkati yok, dermanı yok, alçak; hep sefalette.
 
Safilîn tabakası, onun meskeni daim,
Çekip almak istiyor, seni yanına lâîn.
 
Eziyet et şeytana, yer ile yeksan olsun,
Tuzağa düşürülen, bir adet noksan olsun.
 
Kurban etme nefsini; şeytanın sürüsüne,
Faydan dokunur belki; Müslüman birisine.

İnâbeyi intihâb et, koş ki Hakkın divanına,
Peygamber-i Zîşanın, (a.s.m) ulaşsın imdâdına.
 
Şikâyet etmiş herkes, nefs-i emmâresinden,
Kandırarak tüketir, cennet sermayesinden.
 
Mücadele sürecek; imtihanımız böyle,
Günaha gireceğiz; tövbe-istiğfar söyle.
 
Rabbim korumaz ise; mümkün mü korunmamız,
İnayeti olmazsa, eksiktir savunmamız.

Savunamam kendimi, ben ki; âcîz bir kulum,
Eğer yol göstermezse, çıkmaza girer yolum.
 
Yollar uzayıp gider, sonunda vardır durak,
Son nefesini; Îmân, Kur’ân üstünde bırak.
 
Gelsin hüsn-i hâtime, hüsn-i şahâdet olsun,
Yâ Rabbi! Her hâlimiz; rızana uygun olsun.

Tenkîl: Tepeleyip sindirme.
İnâbe: İşlenilen günahlara tevbe edip doğru yöne yönelme.