Üstadım Şâhım benim

Eyüp OTMAN

Örnek bir hayatı var, Kahraman Üstadımın,
Ta’vîzsiz, minnetsiz bir, davası var Şâhımın.

Daha on beş yaşında, meydan okumuş Paşa’ya,
“Kılıç kesmez, el keser” demiş de; kalkmış ayağa.
 
Açılıma çareyi, ta! o zamanda vermişti,
“Arapça vacip, Türkçe lâzım, Kürtçe caiz” demişti.
  
Cehalete, fakirliğe, ihtilâfa çareler söylemişti,
Bu üç düşmana karşı da, üniversite istemişti.

“İstanbul’daki işler, rüşvetle dönüyormuş,
Ben kellemi getirdim; alın kellemi,” diyormuş.”
  
İhsan-ı Şahaneye elinin tersi değdi,
Atın tımarhaneye; yaptığı bunun neydi?
  
Görmemiş bu güne dek, reddolunur; bir ihsan-ı şahane,
O’nu alabilmek için, uydurulur ta! binlerce bahane.
 
Böylesi görülmedi; mukayyet değil aklı,
Bu nasıl bir Âlim’dir? Yaptığı tarzı farklı.

Gidip bir inceleyin, öylece rapor verin;
Yanında eğlenmeyin, hemen çabucak gelin.

Eğer bu mecnûn ise, akıllı adam yoktur,
Bunun bilmediğinden; bildiği daha çoktur.

Bize ettiği sual, aklımıza gelmezdi,
Birçok meslektaşımız; bu suali bilmezdi.

Cevapları, bizden âyan, beyanı ediverdi,
Hem suali sorup da; cevabı deyiverdi.
 
Esarette boynunu eğmedi bir kâfire,
Feda etti canını, akıbet; bile-bile.

İhlâs ile hangi iş, yapıldı hak olmadı,
İnsafa geldi kâfir, Üstadıma kıymadı.

Süfyân ve zındığına, hiç temenna etmedi,
Onca rüşvet ve makâm, Nur davayı örtmedi.
 
İnzivaya çekilip izzetiyle yaşadı,
O Hocalık vasfını, şerefiyle taşıdı.
 
Zekât sadaka değil, hediye de almadı,
Bakın; kendimiz dâhil! Böyle adam kalmadı.
 
İktisat ve kanaat, yaşantısına rehber,
Rehberi ve Önderi; Şanı Yüce Peygamber. (a.s.m.)
 
Kıyafeti pek garîb, hepsi de yerli malı;
Hiçbir zaman değildi, Avrupa’nın hayranı.
 
Meşrutiyet, Cumhuriyet, aslının müdâfî-i,
Hürriyet ve Adalet, O’nun tek menâbi-i.
 
Kürt, Ermeni meselesi, eserlerde âyandır,
Açın bakın bir kere, ne muhteşem beyandır.
 
Açılımı açalım, Üstadın sözleriyle;
Kurtuluşu görelim, bu dünya gözleriyle.
 
Artık o boş sözlere, bilin! karnımız toktur,
Siz de; önyargısız bakın! Bakmakta zarar yoktur.
  
İnnemel-mü’minüne-ihvetün, bunu şiar edinmiş,
Milliyetçilik, etle, tırnak gibidir, birleşmiş demiş.
  
Ötekileştirmek insanları, ötedir O’ndan,
İslâm kardeşliği yeter, Irkı; gelir sonradan.
 
İslâm kardeşliğine; Risaleler vesile,
Şimdi artık hamdolsun, çevrildiler her dile.

“Bediüzzaman Modeli,” ihdas etmemiz lâzım,
Bu  güzel modeli de; bir şerh etmemiz lâzım.
 
Her konuda Üstadın, temel görüşü vardır,
Çok muhtaç gönüllere, güzelce bir pîş-dâr’dır.

Yorum Yap
YORUM KURALLARI: Risale Haber yayın politikasına uymayan;
Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve BÜYÜK HARFLERLE yazılmış yorumlar
Adınız kısmına uygun olmayan ve saçma rumuzlar onaylanmamaktadır.
Anlayışınız için teşekkür ederiz.
Yorumlar (2)
Yükleniyor ...
Yükleme hatalı.