Dünya sürgünleri ve küskünlerinden biri olan Hamza Tekin hoca Sakarya'nın medar-ı iftiharı ve ayaklı kütüphanesidir. Lakin son sıralarda inhidar-iniş çizgisinde olan; yaşı kemale ermiş bir pir-i fani ve sağlığı kifayet etmeyen bir alil zat haline gelince kitaplarını kütüphanelere bağışladı. Kitaplarını önden gönderdi. Son demlerinde Tozlu Kütüphanesinde okurlara rehber olarak hizmet veriyordu. Bildiğim kadarıyla oranın kütüphanesini de dağıttılar ve sağa sola gönderdiler.
Hamza Tekin hoca yıllar yılı ders okutmuş ehli tahkik bir hocadır. Ekoller arasında görünmeyen ve yalnız kalmış bir sima. Onun için meşrep geçirgen ve şeffaf bir berzah iken diğerleri için geçirmez bir duvar gibi görünüyordu. Herkes kendi meşrebiyle veya ekolüyle meşbu bir halde bulunurken Hamza hoca sadece hakikati arıyordu. Bununla birlikte Zafer Dergisi gibi dergiler aracılığıyla genellikle Risale-i Nur'a hizmet etmiş bir isim ve simadır. Hakikatle hep yalnız kalmış birisidir. Öbürleri hakikat ile meşrepleri ayrışınca/çatallaşınca meşreplerini kayırmışlar ve onun çeperinde kalmışlardır. Hamza hoca ise hep hakikati seçmiştir. Zira şahsiyeti ve donanımı ona temyiz gücü vermiştir. Bundan dolayı da kalabalıklar arasında yalnızları yaşamıştır. Sakarya'da parmakla gösterilir hocalardan birisiydi. İlahiyat kurulmadan önce Kapalı Çarşı ve camisinin bir bereketi vardı. O bereket Hamza Hoca mihverinde şekillenirdi.
Hamza Hoca meşrep kaygısı gütmese de çeşitli meşreplerin aşina yüzleri cuma günü ve namazında sözleşmiş gibi burada buluşurlardı. Mekanın bir özelliği vardı. Zaten kenarda idi yaşlandıktan sonra iyice kuşe-i uzletine çekildi. Belki de fani ve gaddar olan dünyanın yüzünü daha yakından tanıdı. Akranları da deprem ve salgın derken ya dünyadan çekilmişlerdi ya da uzlete gömülmüşlerdi. Dünyanın vefasızlığı ve geçiciliği insana derin bir teessür verdiği gibi aynı zamanda hakiki dosta da yol gösteriyor.
Hoca bugünlerde seksen yaşına basıyor. Bununla ilgili şiir diliyle duygularına tercüman olmuş. Dokunaklı satırlar kaleme almış. Lisan-ı halle biz bu dünyadan gider olduk, göçer olduk dostlar bizi unutmasın diyor.
SEKSEN SENE
Sekseninci doğum günümü kutlayan dostlara
Gün doğdu gün battı geceler geldi
Bu seksen senede niceler geldi
Konuştum dilime heceler geldi
Tükendi zamanım günlerim bitti.
**
Ağlayarak dünyaya açtım gözümü
Bulamadım burda asla çözümü
Pes ettim öteye döndüm yüzümü
Darbe vurdu hayat perişan etti.
**
Günlerden yıllardan darbeler yedim
Bekleyim geçer inşallah dedim
Aldattım kendimi hılaf söyledim
Yıllar aldattı beni bi nişan etti.
**
Hamza'da kalp artık tekliyor dostlar
Sizlerden hellallık bekliyor dostlar
Duanızı buna ekliyor dostlar
Bu ümit gönülde huruşan etti.
Hamza
SORGUN/Yozgat 03/08/2025
Mütemmim bir alıntı şiir:
ESKİDEN
Ne güzel insanlar vardı eskiden.
Çocukluğumuzu kaplamışlardı.
Bize masal anlatırlardı
Cinlerden perilerden.
Büyük anneler, büyük babalar vardı.
O zaman hepsi uzaktı ölümden.
Hem sevdirir hem korkuturlardı
Acı hikâyeleri bile tatlı başlardı.
Demek bunun için gittiler hikâyelerden
Ne güzel insanlar vardı eskiden.
Ne güzel şarkılar vardı eskiden.
Gençliğimizi donatırlardı.
Hep iyi şeyler hatırlatırlardı
Geçip gitmiş devirlerden.
Sevgi ve ümit yaratırlardı.
O zaman her şey uzaktı ölümden.
Yanık şarkılar bile neşeli başlardı
İster istemez saadet taşardı
Gamsız günlerimizden.
Ne güzel şarkılar vardı eskiden.
Ne güzel zamanlar vardı eskiden.
Hayal içinde yaşatırlardı
Güldürür ağlatırlardı
Duymadan biz, düşünmeden.
Her an bir asır kadardı.
O zaman herkes uzaktı ölümden.
Candan sevdiklerimiz vardı.
Hepsi başka güzel, bizi tanımazlardı.
Bütün yollarımız geçerdi gül bahçelerinden.
Ne güzel zamanlar vardı eskiden.
ÖZDEMİR ASAF/ 1955