1) Bir dergide çalışan hidayetten nasipsizler, Resûl-i Ekrem’le (sav) ve Hz. Musa (as) ile ilgili hakaret-amiz karikatürler çizmişler. Allah’ın elçilerine hakaret eden bu seviyesizler hem Allah’ın nazarında, hem halkın, hem de devletin nazarında melundurlar, Allah’ın rahmetinden uzaktırlar. Allah’ın, meleklerin ve insanların laneti onların üzerinedir.
2) Peygamberlere hakaret eden bu nasipsizlere nasıl bir isim vermeliyiz diye düşündüm. Alçak desek, onlar çok daha çukurdalar. Şerefsiz desek; şeref onur, haysiyet, saygınlık, yücelik, itibar ve asalet manasına gelir. Oysa bu mahlûklarda bunların hiçbirisi yok. Bunlara en uygun isim Zındık’tır. Bu yüzden yazımın başlığını da “Zındık” koydum. Peki, zındık ne anlama geliyor? Kısaca Zındık, açıkça Müslümanlıktan çıktığını ilan etmediği halde küfrünü gizleyen kişidir. Bunlar İslâm’ın ilk döneminde, Kur’an-ı Kerim’in deyişiyle daha çok münafık diye anılmıştır.
3) İslam’dan çıktığını açıkça ilan eden kimse ise, İslam hukukunda “Mürted” kabul edilmiştir. Mürtedin hukuki durumu hakkında İslam hukukçuları arasında ihtilaf olsa da genel görüşe göre mürted önce tövbe etmeye çağrılır ve üç gün bekletilir (اَلْمُرْتَدُّ أُسْتُتِبَ ثُمَّ يُقْتَلُ). Eğer tövbe etmeyi kabul etmezse veya yalandan tövbe ederse hakkında ölüm hükmü verilir, ancak bu hüküm devlet eliyle infaz edilir.
4) Hz. Peygamber’e (sav) hakaret eden bir kimse zındık olduğu gibi mürted de sayılır. Çünkü bir Müslüman ancak (لآ اِلَهَ اِلّا اللّهُ مُحَمَّدٌ رَسُوُل اللّهْ) “Allah’tan başka ilah yoktur, Muhammed de onun elçisidir” diyerek İslam dairesine girebiliyor. Allah’ın elçisi Muhammed’e hakaret eden bir kimse Allah’a da inanmıyor demektir. Çünkü İslam dinini Muhammed’in (sav) getirdiği Kur’an ve Sünnetle öğrendik ve kabul ettik. Ona hakaret eden kimse, onun getirdiklerine de, dolayısıyla onu elçi olarak gönderen Allah’a da inanmıyor.
5) Bediüzzaman, dikkat çekici bir üslupla mürted hakkında, “Mürtedin hakk-ı hayatı yoktur. Çünkü vicdanı tefessüh eder, bozulur ve toplum için bir zehir hükmüne geçer” der. [Mektubat, 29. Mektup, yedinci kısım, 3. İşaret] Hiçbir hukuk sistemi, bozuk bir vicdanla toplumu zehirleyecek olan bir insanın yaşamasına izin vermez. Toplumu zehirleyen bir kimsenin eylemleri, din ve vicdan özgürlüğü kategorisinde değerlendirilemez.
6) İslam tarihinin başlangıcından cumhuriyet dönemine kadar, Hz. Peygamber’e söven ya da onun hakkında hakaret içeren sözler sarf edenler zındık kabul edilip öldürülmüşlerdir. İlk vaka bizzat Asr-ı saadette yaşanmıştır. Yapılan rivayete göre âmâ bir sahabînin cariyesi ve çocuğunun annesi olan bir kadın, sık sık Hz. Peygambere söver, hakaret edermiş. Sahibi olan âmâ sahabî onu defalarca uyarıp menettiği halde kadın bir türlü bu kötü ahlakından vazgeçmemiş, hakarete ve sövgüye devam etmiş. Bir gece yine sövmeye başlayınca adam dayanamamış ve kadının karnına kısa bir kama batırarak onu öldürmüş.
Bu olay Allah tarafından Peygamberimize bildirilmiş, Peygamberimiz ertesi gün halkı mescitte toplamış ve “Dün gece cariyesini öldüren kişi ayağa kalksın” buyurmuştur. O sahabî hemen ayağa kalkmış ve olayı olduğu gibi anlatmıştır. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav), “Ey Müslümanlar şahit olun, o kadının kanı hederdir, bunun için kısas ve diyet gerekmez.” buyurmuştur. (Şevkânî, Neylü’l-Evtar, 7/223)
Asr-ı saadetten sonra ilk öldürülen zındık, Emevi halifesi Hişam b. Abdülmelik döneminde (124/742), Kur’an’ın mahlûk olduğunu savunan C’ad b. Dirhem’dir. [Zehebî, Siyeru Alami’n-Nubelâ, 5/433]
7) İşin üzücü tarafı şu ki, peygamberlere hakaret eden bu bedbahtlar “Müslüman” kimliğini taşıyorlar. Yarın öbür gün öldüklerinde Müslüman sayılacaklar ve Müslüman mezarlıklarında defnedilecekler. Üstelik şerefli davranan bazı ateistler gibi, “Kardeşim, ben Allah’a inanmıyorum ve İslam’ı benimsemiyorum. Müslümanların mezarlığında defnedilmeye hakkım yoktur. Öldüğümde lütfen beni evimin bahçesine gömün” de demeyecekler. Çünkü her şey gibi onur ve saygınlık da Allah’ın hazinesindedir, onu belli bir ölçüyle indirir. [Hicr, 15/21] ve herkese aynı derecede vermez.
8) Hiç kuşkusuz bu çirkin olayı planlayanlar, Siyonist Mossad adına iş yapan Türkiye’deki teröristlerdir. PKK ve DHKPC artık eylem yapamaz duruma düşünce Mossad onları boş bırakmayacak ve tümünü satın almaya muktedirdir. Türkiye’de yangınları çıkaranlar dâhil, peygamberlere hakaret eden dergi çalışanlarını ayarlayanlar da Mossad ajanlarıdır. Mossad’ın arkasında da uluslararası Siyonist güçleri vardır. Peki, amaçları nedir?
Amaçları Türkiye’yi dünyada yalnızlaştırmaktır. Plana göre bir dergi Hz. Peygamber’e (sav) ve Hz. Musa’ya (as) hakaret edecek. Müslümanlar da gruplar halinde protestolar yapacak. Müslümanların arasına karışan terör örgütü mensuplarından birileri de dergi çalışanlarından birini veya birkaçını öldürecek, kaos ortamı doğacak, Avrupa, ABD ve diğer dünya başkentlerinde “Türkiye’de basın özgürlüğüne darbe” şeklinde haberler yapılacak ve Türkiye yalnızlaşacak. Ama bu plan tutmadı ve tutmayacak. Çünkü İçişleri Bakanlığının aldığı önlemlere göre onların planları çok basit kalır.
9) Hz. Peygamber’e (sav) yapılan hakarete Türkiye’nin her tarafından tepkiler yağıyor. Herkes olayın faillerini lanetliyor. Hükümet de tüm üyeleriyle çok seviyeli bir tepki verdi. En önemlisi de, derginin yayınevini ve diğer çalışanlarını teröristlerin olası saldırılarından korudu. Ancak halkın hükümetten beklentisi, caydırıcı olması için mukaddesata yapılan saldırılara, 7 yıldan başlamak üzere 10 yıla kadar ağır cezaların verilmesidir.
10) Muhalefetin lideri de sözde, Hz. Peygamber’e hakaret edenleri kınadı. Sözde diyorum çünkü Özgür Özel öfkeli bir kınama yaptı ama asıl öfkesi, Leman dergisinin yazarlarından çok onları kınayan Müslüman camiaya yönelikti: “O karikatür sizin sandığınız gibi değil, dergide hakaret falan yok. Ben Hz. Muhammed'e saygısızlığa da izin vermem, yapılmamış bir saygısızlık üzerinden toplumsal lince de izin vermem” gibi laflar etti. Özgür Özel’in bu kınaması gerçekten ibret verici bir laf kalabalığından başka bir şey değildir. Özel her zaman yaptığı bal ile biberi karıştırıp “Bu baldır” dedi ve aklımızla alay etti.