Bismillahirrahmanirrahim
Cenab-ı Hak (c.c), Sâd Suresi 71-85. ayetlerinde meâlen şöyle buyuruyor:
71 . Bir zaman Rabbin meleklere buyurdu ki: “Şübhesiz ben, çamurdan bir insan yaratıcıyım.”
72 . “Bu yüzden onu (insan sûretinde yaratıp) düzelttiğimde ve ona (yarattığım) rûhumdan üflediğimde,(*) hemen ona secde ediciler olarak yere kapanın!”
73,74 . Bunun üzerine meleklerin hepsi topluca secde ettiler. Ancak (cinlerden olan) İblis hâriç. (O,) büyüklük tasladı ve kâfirlerden oldu.
75 . (Allah:) “Ey İblis! İki elimle (kudretimle) yarattığıma secde etmekten seni men‘ eden nedir? Büyüklük mü tasladın, yoksa yücelerden mi oldun?” buyurdu.
76 . (İblis:) “Ben ondan daha hayırlıyım. Beni bir ateşten yarattın; onu ise bir çamurdan yarattın” dedi.
77,78 . (Allah) buyurdu ki: “Haydi oradan (o Cennetten) çık; artık elbette sen kovulmuş birisin! Muhakkak ki cezâ gününe kadar lâ‘netim senin üzerinedir!”
79 . (İblis:) “Rabbim! Öyle ise bana (insanların) diriltilecekleri güne kadar mühlet ver!” dedi.
80,81 . (Allah:) “Haydi, doğrusu sen ma‘lûm vaktin gününe kadar mühlet verilenlerdensin!” buyurdu.
82 . (İblis) dedi ki: “O hâlde senin izzetine yemîn ederim ki, mutlakā onların hepsini azdıracağım!”
83 . “Ancak onlardan ihlâsa erdirilmiş kulların müstesnâ.”(**)
84,85 . (Allah) buyurdu ki: “İşte hak! (Ben azîmüşşân) hakkı söylerim! Celâlim hakkı için Cehennemi, seninle (cinlerle) ve onlardan (o insanlardan) sana uyanlarla hep birlikte dolduracağım!”
(*) Buradaki “(Kendi yarattığım) rûhumdan üflediğim” ta‘bîriyle Cenâb-ı Hakk’ın rûhu ve üflemeyi kendine nisbet etmesi, rûhun şeref ve i‘tibârını yüceltmek içindir. Beytullah (Allah’ın evi), Nâkatullah (Allah’ın devesi) lafızlarında olduğu gibi. (Nesefî, c. 4, 84; Celâleyn Şerhi, c. 6, 405)
(*) “Mühim ve büyük bir umûr-ı hayriyenin(hayırlı işlerin) çok muzır (zararlı) mâni‘leri (engelleri) olur. Şeytanlar o hizmetin hâdimleriyle (hizmetkârlarıyla) çok uğraşırlar. Bu mâni‘lere ve bu şeytanlara karşı, ihlâs kuvvetine (herşeyde Allah’ın rızâsını esas yapmak hasletine) dayanmak gerektir.” (Lem‘alar, 21. Lem‘a, 167)