Eyüp Otman Abiye...

Yola dair her şiir, ardından el sallatır
Her göç haberi bize göçümüzü anlatır
Hayata Eyyübane bakar sırra erenler
Sabırla çile çeker, kalanları ağlatır

İyiyle kötülük hep bir sinede yarışır
Nefes isteyen ruha, kara nefis karışır
Şaşırtır hokkabazlar gölge oyunlarıyla
İmanlı yüreklerle ölüm dahi barışır

Çınar dalları nasıl dökülürler kurdundan
Silkeler gibi sanki uyandırır koynundan
Ve bir cuma akşamı kurulur son can toyu
Tebessümü okunur, Kuran dersi nurundan

Bir yiğit güldü geçti derler dünya üstünde
Düşmedi boş kedere, koştu koştu en önde
Hep güzel söz söyledi, çok sevdi, çok ağlattı
Ardından kalanlara kırmızı güller attı

Çok selam söyle bizden, orda güneşe, aya
Vardığında en büyük hayırlı buluşmaya
Kimbilir belki yine çay içeriz bir yerde
Tükettik zaten çoğu günleri saya saya