Bediüzzaman Beşlemesi’nin yazarı İslam Yaşar “Bediüzzaman ve Medresetüzzehra Projesi” başlıklı seminerinde Bediüzzaman’ın ‘İnsanı’ eğitimin odağına koyduğunu ifade etti. Yaşar, “Üstad sadece aklı değil; kalbi ve duyguları da eğitmeyi amaçladı. Günümüz eğitimi maalesef sadece akla hitap ederek kalbi ve ruhu başıboş bırakıyor” dedi.

“‘Bediüzzaman ve Medresetü’z-Zehra Projesi’ hayata geçmiş olsaydı I. ve II. Dünya Savaşı yaşanmadığı gibi İslam dünyasının bu gün içinde bulunduğu bunalımlar da yaşanmazdı” diyen Yaşar, “Osmanlının son döneminde medreseler, tekkeler ve mektepler fonksiyonlarını kaybetmişti. Zira kendilerini yenileyemediler. Sultan Abdulhamit de meşrutiyetçi olduğu ve ‘Kanun-i Esasiyi’ hazırlattığı için medreselere değil, mekteplere önem verdi. Medrese, mektep ve tekke arasında kopukluk daha da derinleşti” ifadelerini kullandı. 14 yaşında 80 kitabı ezberleyerek medrese ilimlerini itmam eden Bediüzzaman’ın; Osmanlı’nın, İslam dünyasının ve hatta bütün insanlığın dertlerini kendisine dert edindiğini söyleyen Yaşar, “Bediüzzaman, insanlığın düşmanının ‘Rus, Ermeni ve Rum’ların’ değil ‘cehaletin, zaruretin ve ihtilafın’ olduğunu teşhis etti. Bunun çaresini de ‘sanat, marifet ve ittifak’ olduğunu bizlere gösterdi” dedi.

PROJEYİ TEK BAŞINA TESİS ETMEYE BAŞLADI

I. Dünya Savaşı çıktıktan sonra projenin yarım kaldığını ifade eden Yaşar, “1923’de Ankara Hükümeti’ne meseleyi anlattı. 163 mebus ‘Kanın Teklifi’ olarak sundu. Komisyona havale edildi ancak ödenek ayrılmadı. Bediüzzaman ayrıca, Ankara Hükümeti’nin farklı bir mecraya girdiğini görerek gerekli ikazları yaptı. Siyasi olarak netice alamayacağını anlayınca ‘sine-i millete’ döndü. Doğrudan Kur’ân’a, yöneldi ve ‘Mederesetü’z-Zehra’ projesini tek başına tesis etmeye başladı” dedi.

BİREYSEL EĞİTİME ÖNEM VERİRDİ

Bediüzzaman’ın, cehalet ve ihtilaf hastalığını tedavi etmek için ‘Bitlis, Diyarbakır ve Van’da ‘Medresetüzzehrâ’ açmayı planladığına vurgu yapan Yaşar, “Bedüzzaman, dünyaya hitap edecek olan bir ‘Daru’l-Fünûn’ açılması için İstanbul’a geldi. İstanbul’da ‘Medresetüzzehrâ’nın programını ortaya koydu. Bu programa göre ‘Medresetüzzehrâ’ ilk öğretimden üniversiteye kadar bütün topluma eğitim verebilecekti. Din ve fen ilimlerini beraber okutacak ve burada bireysel eğitime önem verilecekti. Akdamar adasında 50 talebe yetiştirsem dünyaya hükmederim diyen Bediüzzaman, ferdî eğitime önem veriyordu” dedi.

Devletin barıştıramadığı Mustafa Paşa ile Şeker Ağa’yı barıştıran Bediüzzaman’ın istese her yerde medrese yaptırabileceğini belirten yazar Yaşar, “Bediüzzaman, ortaya koyduğu projeyi devlete mâl ederek bütün İslam dünyasına yaymak istemiyordu. Bediüzzaman bu projesini I. Dünya Savaşı öncesi ortaya koymuştu. Zira o ‘Helaket ve Felaket Asrının Adamı’ olduğunun farkında idi ve gelecek felaketin böyle önlenebileceğini biliyordu. Ama ne var ki kaderin hükmü ile Sultan Abdulhamid’e bu projeyi sunamadı. Sultan Reşat bu projeyi kabul etti. Kosova elinizden çıkınca ‘Kosova Üniversitesi’ için ayrılan 20 bin liralık tahsisatı Van’da kurulacak olan ‘Medresetüzzehrâ’ya verilmesini istedi. Bu ödenek peyderpey verilecekti. İlk dilimi olan bin lira gönderildi ve onunla resmi olarak Medresetüzzehrâ’nın temeli atıldı” şeklinde konuştu.

SAİD NURSİ, İNSANI EĞİTİMİN ODAĞINA KOYDU

Bediüzzaman’ın ‘İnsanı’ eğitimin odağına koyduğunu belirten Yaşar, sözlerini şöyle tamamladı: “Üstad, sadece aklı değil; kalbi ve duyguları da eğitmeyi amaçladı. Günümüz eğitimi maalesef sadece akla hitap ederek kalbi ve ruhu başıboş bırakıyor. Kişinin kendisi ve çevresi ile kavgalı olmasını sebebi budur. Maalesef bu ülkede inkılapların yerleşmesi için 100 bin insan öldürüldü. Eğitim sistemimiz de baskı rejimi eğitimi olduğu için baskıcı ve istibdat heveslisi liderler yetiştiriyor. Bediüzzaman’ın Medresetüzzehrâ Projesi’nde önce ‘İman Eğitimi’ ve ‘Duygu Eğitimi’ vardır. Kalp, ruh ve duyguların akılla beraber eğitimi esas alınmış ve bu eğitimde yaş sınırı ve sınıf farkı konulmamıştır.”

Yeni Asya