Dağlar, taşlar insandı, koştu Nur-u Bedî’ye,
Bu Mübarek Beldede, ta arştaydı seviyye.
 
İmamdı Bediüzzaman, iktidâ’ kıldık O’na,
Nice canlar fedadır, bu davanın uğruna.
 
Kuş uçar, kervan geçmez, dağ başında bir köydü,
O Bedî’ hürmetine, bu köy kimleri gördü.
 
Vali’si, Kaymakam’ı, kıyam etti Davaya,
Artık kıymet bilindi, baş konulan sevdaya.
 
Keşfetti hazineyi, bu Devletin Ricâli,
Bu keşiften çok memnun, Ulemâ ve Ahali.

 
Sahibi olmak lâzım, bunca mefâhirlerin,
İsrafı olmayacak, çoğalan sevgilerin.
 
Şarkın o intibahı, bu düstura vâ-beste,
Tutamazsın milleti, dar olan bir kafeste.
 
Aç o açılımını, açılsın ve yayılsın,
Millet öz benliğiyle, Devletine sarılsın.
 
Tüm Dünya tanıyor, Üstad Bediüzzamanı,
Biz bî-gâne kalırsak, geçer birlik zamanı.
 
Nurs ve Barla iki uç, birbirine vâ-beste,
Bir özlemdir o duygu, Nur müştakı herkeste.
 
Nurs’ta doğdu Mübarek, Barla’ya sürgün oldu,
Cihanbahâ bu Nurlar, orada te’lîf oldu.

 
Yayıldı tüm cihana, bir halâs neşvesiyle,
Sadakte deyiverdi, her Millet şîvesiyle.
 
Bilindi artık Nurs’um, herkes koşup gelmekte,
Hamdolsun, Devlet, Millet artık omuz vermekte.

Hep olsun bu Mevlitler; ittihâd kuvvet bulsun,
Görsün de bu Ağbeyler; gitmeden mutlu olsun.
 
Gidince de desinler; Üstad’a müjde ile;
Merak etme Üstadım, yürüyor Nur kâfile…

Mevlid fotoğrafları için TIKLAYINIZ