Kaç yıl oldu belki bilemiyorum ama genel olarak ülkemizin birçok yerinde ve yaşadığımız şehir Peygamberler diyarı Şanlıurfa’da çoktandır kar yağmıyordu. Son iki yıldır bölgemizde yağmur bile yok denecek kadar azdı. Belki ızdırar derecesinde dualarımız onun dergahında kabul görmüş olmalı ki Güneydoğu Anadolu’nun hemen hemen her tarafında bugün imsak vaktinde kar yağdırılmaya başlandı. Tan yerinin ağarmaya başladığı, fecrin bu sessiz saatinde kar tanelerinin her biri görevlendirilmiş melekler ile yer küreye sükunetle indirilirken insan gecenin bu sessizliğinde onun merhametine sığınacak şekilde doyasıya gözyaşı dökerek bu manzarayı seyretmek istiyor. Elhamdülillah. Haza min fadli Rabbi. Bu Rabbimin fazlındandır. (Neml Süresi, 40. Ayet.)

Bu arada kedimiz de her gün benim ile beraber uyanır, biraz vakit geçirmek ve oyun oynamak ister. O da hayatındaki ilk kar tanelerini huşu ile seyrediyor, belki lisanı haliyle mır mır ederek gönderilen rahmeti “ya rahim ya rahim” diyerek zikredip manen alkışlıyor. Rabbimin rahmet ve bereketi üzerimize olsun, gerçekten biz kullar O’nun rahmetine her an muhtacız. Bizler aciz birer mahluk olarak, hepimiz bir araya gelsek bu kar tanelerinin acaba bir habbesini icat edebilir miyiz? Ne mümkün, haşa ve kella. O’nun yanında her şey anında var olur, yeter ki bizler O’na layık olalım. O’nun rahmetinden ümidimizi kesmeyelim.

Rabbimize sonsuz müteşekkiriz, hamdolsun O’na. Rahmetini ve merhametini her an ülkemizden, müminlerden esirgemesin. Ağsız, dilsiz nebatatın, O’na her an fiilen ibadet eden hayvanatın yüzü suyu hürmetine bizleri susuzlukla, açlıkla, yoklukla imtihan etmesin. O’na her zaman muhtaç olan mümin kullarının kusurlarını affedip bizleri kendisine kul kabul eylesin. Emanetini teslim edene kadar bizleri emanetine sahip çıkan kullarından eylesin, amin, ecmain.