Mehmet Ali, 1950’li yıllarda Romanya’da bulunduğu dönemde Nazım Hikmet’in kendisini Kadir Gecesi’nde camiye götürmesini istediğini belirterek, bu isteğin kendisinde derin bir iz bıraktığını söyledi:

“Nazım Hikmet bana ‘Bu akşam Kadir Gecesi, beni camiye götür’ dedi. Açıkçası şaşırdım ama hayır demedim. Akşam ezanından sonra arabayı hazırladım, birlikte gittik.”

“CAMİYE GİRDİĞİNDE ÇOK DUYGULANDI”

Tarihçi Mehmet Ali, o gece Nazım Hikmet’in camide son derece duygusal anlar yaşadığını anlattı:

“İftardan sonra camiye vardık. İmamla önceden konuşmuştum, cemaate haber verdim.
Nazım içeri girdiğinde herkes onu görünce şaşırdı. Yüzünü cemaate dönüp birkaç söz söyledi. Heyecanlandı, gözleri doldu.”

Mehmet Ali, şairin camiden çıktıktan sonra fenalaştığını da anlattı:

“Köprüyü geçerken ‘Kardeşim ben ölüyorum’ dedi. O kadar heyecanlanmıştı ki nefesi kesildi. Hemen bir yere oturttum, bir süre dinlendi. O anı hiç unutamadım.”

“NAZIM’IN İÇİNDE MANEVİ BİR ÖZLEM VARDI”

Mehmet Ali, Nazım Hikmet’in bu isteğini “manevi bir özlem” olarak yorumladığını ifade etti:

“Nazım Hikmet’in içinde derin bir hasret vardı. Camiye gitmek istemesi, geçmişine, çocukluğuna ve inançlarına duyduğu bir özlemdi. Belki de yıllar sonra ilk kez o gece ruhsal bir huzur bulmuştu.”

Karar