“Onun işaretiyle ağaç yürüdü, taş konuştu, Ay ikiye bölündü.”
Kaside-i Bürde

“Yâ Resûlallah, nasıl olur ki Ashab-ı Kehfin köpeği
Senin ashabınla beraber Cennete girsin?..
O Cennette, ben cehennemde... revâ mıdır bu?
O Kehf ashabının köpeği, ben senin ashabının...”
Molla Câmi

Sakın taş deyip geçmeyin! Dünyamız taşın üzerine bina edilmiş. Ağaçları toprak, toprağı da taşlar besler.

Hacer-ül Esved de taş, kaldırımlara döşenen de...

Musa’nın (a.s) asası dokundu diye sinesinden sular akıtan da taş, üzerinde tek tohumun yeşermediği de...

İsmail’in (a.s), şeytana fırlattığı da taş, Ümmü Cemil’in, Nebi’ye (a.s.m) atmak istediği de...

Resûlüllah’ın Mi’rac’ına merdiven olan da taş, cehenneme odun olan da...

İbn-i Hacer’i irşat eden de taş, ayağımıza takılan da...

Ebrehe’nin, Kâbe’ye atmayı düşündüğü de taş, ebabillerin zalimlere yağmur gibi indirdiği de...

Ey taş sen nesin?

Bazen dosta meltem, düşmana tayfun olursun. Zaman zaman zalimlerin başına yağarsın, kimi zaman da Allah Resûlü’nün elinde Hakk’ı zikredersin.

Sen, aslında müminlerin elinde değer kazanıyorsun.

Mimar Sinan’ın eline geçersen Selimiye’yi, Süleymaniye’yi göklere komşu edersin.

Nemrut’un eline düşersen İbrahim’e (a.s) mancınık olursun.

Sana ne diyelim?.. Sen, var ediliş gayene uydun. Taş gibi vazifeni yaptın. Biz ise yaratılış amacımızı anlayamadık. Müslümanlığımızı yaşayamadık. Oysa her varlık bizim hizmetimize verilmişti. Bunu da göremedik.

Bir bakın etrafa. Nimetlerin envaı boynumuzda bir gerdanlık. Zehirli bir böcek bizim için geziyor çiçek çiçek... Akılsız bir kurt, yaprak yiyip ipek dokuyor tel tel… yine bizim için... Bütün yaratıklar görevini hakkıyla yapıyor. Sadece insanlar kendine yükletilen sorumlulukları yerine getirme konusunda isteksiz duruyor.

Kalpleri taşlaşmışları gördükçe, sana taş demeye utanıyoruz.

Yakut da taştır ama o diğer taşlara benzemez. Resul-ü Ekrem de insandır lâkin o sair insanlara benzemez. Yakutun değerini biliyoruz. Elbet bir gün onun da kıymetini anlayacaktır insanlık.

Demek ki maddeye değer kazandıran manadır.

İnsanı, insan yapan Allah’a imanıdır.