Yirminci yüzyılın ilk yarısından itibaren başlayan,  Yirmibirinci yüzyılda hep tartışılan ve  dünyanın hemen hemen her yerinde gündemi teşkil eden konu,  halkların ‘’Eşitlik ve  Özgürlük ’’ talep ve istekleri olmuştur.

Bilhassa son yıllardaki konjonktürel değişim ve gelişmelerle birlikte  İslam aleminde, demokrasi hususunda, oldukça kuvvetli irade belirtileri ve halkın yüksek sesle ifade ettiği istek ve beklentileri , ‘’Kurulu Düzenin’’ keyfini kaçırmış, dışarıdan medeniyet ve demokrasiyi tekelinde bulunduran, bununla dünyaya ‘Hümanist ve Özgürlük’ gülücüklerini dağıtan Batılıların da, ‘Mim’ini dağıtarak maskelerini düşürmüş ve ‘mimsiz medeniyetin’ gerçek yüzünü göstermiştir.

Ne yazık ki bugün güçlü olanlar aynı zamanda haklı olarak dünya kamuoyunun huzurundadırlar. Dünya da bunların ağızlarından çıkan sözlerle yol rotasını çiziyor. Bunların medeni dediğine medeni, terörist dediğine terörist diyor. Yeryüzünün efendileridir bunlar. Herşey bunların tekelinde. Dünyanın akıl ve iradesini gaspetmişler. Sere serpe kullanmaktadırlar. Beri tarafta kan ve vahşet  ortalığı kapmış fakat bunlar plajlarda denizin keyfini çıkarmak, pipolarını üflemek ve film seyretmekle meşguller. Roma‘nın yanışını seyreder gibi keyifle olayları seyrederken insani duygularının da bittiğini görüyor ve böyle bir Batı için G. Orwel’in ifadesiyle ‘son demlerini’ yaşadıklarını söylüyor, korkunç ilahi bir akibete adım adım yaklaştıklarından dolayı da insan olarak üzülüyoruz. Her ne kadar onlar bizler için üzülmeseler bile.

Evet, Batının müspet manada hiç tepki vermediği Müslüman ülkelerdeki toplumların istekleri nelerdir? Bu istekler demokratik haklar mıdır, yoksa Askeri müdaheleler de haklılık payı var mıdır?

Veyahutta soruyu tersinden soralım; Özgür bir toplum için vazgeçilmez istekler ve şartlar nelerdir?

Bu soruyu aşağıdaki kriterler çerçevesinde değerlendirmeye çalışalım.

Böylelikle ülkemizde ‘Gezi’ olaylarında da ortaya çıkan, kafaları kurcalayan sorulara da cevap vermiş oluruz. Hükümetin de, yahutta Batı’da yayınlanan ilanlarda birilerinin de dediği gibi Başbakan Erdoğan’ın da  diktatör olup olmadığını (30 sanatçı, İngiltere’de The Times Gazetesi'ne ilan vererek Erdoğan'ı Nazilere benzetmişti.) öğrenmiş oluruz.

Özgür bir toplum için vazgeçilmez istekler ve şartlar;

1-İfade özgürlüğü, karşı çıkma özgürlüğü ve dönemin yönetimini eleştirme özgürlüğü var mı?

2-Halkın onaylamadıkları bir Hükümeti görevden alma hakkı var mı ve iradesini gerçekleştirebilecekleri anayasal yolların  sağlandığı açık mı?

3-Yürütmenin şiddetinden, linç tehdidinden  ve herhangi bir siyasi partiye bağlı herhangi bir kuruluşun  tehdidinden uzak hukuk mahkemeleri var mı?

4-Bu mahkemeler, insan zihninde ahlak ve adaletin geniş ilkeleriyle özdeşleşen  açık ve iyi düzenlenmiş kanunları uyguluyor mu?

5-Hem fakir hem zengin için, hem Hükümet görevlileri  hem özel kişiler için tarafsızlık söz konusu mu?

6-Kişinin hakları, devlete karşı görevlerine bağlı olarak korunuyor , açıklanıyor ve yüceltiliyor mu?

7-Ailesini geçindirmek için hergün zorluklar ve mücadeleyle para kazanan sıradan bir köylü ya da işçi, Gestapo gibi Nazi ve Faşist partilerin başlattığı tek bir partinin kontrolündeki acımasız polis teşkilatının bir gün karşısına çıkarak onu adil ve açık bir mahkeme olmaksızın götürüp esaret ve kötü muamaleye maruz bırakacağı korkusunu taşıyor mu?

Yukarıda saydığımız yedi madde, 29 Ağustos 1944 ‘te ‘London Times’da  ‘Özgürlük Testi’ adı altında yayınlanmıştır. O tarihte Winston Churchill tarafından yapılan bir konuşmada ‘’Özgür’’ bir toplumun ‘’Zorba Yönetim’’den nasıl ayırt edileceği sorusuna verdiği bir cevaptır.

Tarih en doğru, şaşmaz aynadır. Bugünkü olayları hiçbir zan, baskı ve siyasi taraf altında kalmadan bilhassa memleketimizde son aylarda Hükümete karşı girişilen linç kampanyalarını ve ortaya atılan argümanları, görüşleri, fikirleri ve sloganları yukarıdaki kriterler çerçevesinde değerlendirdiğimizde nasıl bir uluslar arası kumpasla karşı karşıya kaldığımız ortadadır. Milliyetçi, mukafazakar, dindar ve memleketini seven hamiyetkar insaf sahiplerine duyurulur.