Kıyameti gördüm

Kıymetim yoktu.

Yer sallanıyordu ümit yoktu.

Yarlar oluşuyor, alev fışkırıyordu

Dağlar yusufçuk olmuş

Havada savruluyordu.

İnsanlar koşuşturuyor, gayeler yoktu.

Kıyameti gördüm

Kıymetim yoktu.

*

Denizler şahlanmış, toprak kabarıyordu

Ufuklar kaybolmuş, etraf kararıyordu.

Korkudan her yerim tir tir titriyordu.

Yıldızlar çalkalanıyor, aşağıdan da görünüyordu.

Baba-oğul çizgisi ortadan kalkıyordu.

Melekler saf tutmuş Allah’a yalvarıyordu.

Zebaniler içtimada yoklama veriyordu.

İsrafil’e (A.S) baktım, “Sur”u üflüyordu.

Azrail (A.S) gözünde yaş akıtıyordu.

Güneşin batışı doğudan oluyordu.

Kıyameti gördüm

Kıyameti gördüm

Kıymetim hiç yoktu.