İnsan denilen meçhul,
Bir kapalı zarf ve pul.
Sensin çekilme sokul,

Kendini bil kendini,
Yık meçhuller bendini.

Ruh, içinde bir sırdır.
Akıl almaz kısırdır.
Nefsin belini kırdır.

Şeytanın kemendini,
Çöz bilesin kendini.

Ey insan denen insan,
Pıhtılı bir damla kan.
Elbet vardır Yaratan.

Kendini bil kendini,
Dinle O’nun pendini.

Her şeyiyle harika,
En ala bir fabrika.
Çalışır her dakika.

Kendini bil kendini,
Reddedemez fen dini.

Günahlara aç nefis,
Aç kalasın kaç nefis.
İşte NUR ilaç nefis.

Kendini bil kendini,
Rehber eyle sen dini…

Bir ene ve bir hüve,
Her biri ayrı nüve.
Nefis vücutta güve,

Öldür onun fendini,
Kendini bil kendini…

Felsefe ne anlatmış?
Muhale muhal katmış.
Havadan sudan atmış,

At Zerdüşt’ün Zend’ini,
Kendini bil kendini.

Önce Rabbini tanı,
Oku dinle Kur’an’ı,
Son Resul’ün her yanı…

Gel tanı Efendini,
Kendini bil kendini…