Kur’an  en büyük şifa kaynağıdır. Ruhumuzun ahlak-ı seyyieden kurtulup adab-ı hayatiye ulaşması için mükemmel bir yoldur. O, her çağda ve her toplumda yaşamış ve yaşayacak insanar için yönlendirici ve bağlayıcı niteliktedir. Hastalıklı ruhların en büyük devasıdır. Bedenimizin ve ruhumuzun arınması için önemli bir araçtır. Biz ruhlarımızı kalplerimizi onun ışğıyla aydınlatmalıyız. Fakat ruhlarımız ve kalplerimiz O’nun mucizatına sadece O’nu okuyarak ve anlamlandırarak varabilir. Ruhumuzun en büyük terbiye kaynağına ancak O’na kalbimizi açarak ulaşabiliriz.

Kur’an-ı Kerim’in eşsizliğini ortaya koyan bir çok özelliği vardır. Gelecekte vuku bulacağını açıkladığı olayların gerçekleşmesi O’nun gelecek için önemli bir rehber olduğunun göstergesidir.

Kur’an kendi ışığıyla kalpleri aydınlatır, onu huzura erdirir. Kur’an’a sadece okumak nazarıyla bakmamak gerekir. Kur’an Allah (c.c) ın mucizatıdır. O ‘nu anlamlandırıp O’nda özü yakalamak gerekir. Allah (c.c) insanı yarattı ve insanı dünya hayatıyla mükâfatlandırdı. İnsana cüzi iradeyi verdi. Ancak insan hayatını anlamlandırması için bir rehbere ihtiyaç duymuştur. Bu rehber Kur’an’ı Kerim’dir. O’na her anlamda, her alanda ihtiyaç duyarız. O  her döneme ışık tutar.

Kur’an gün geçtikçe tesirini daha da arttırıyor. Okundukça anlamlandırılıyor, hasta ruhlara reçete oluyor. İnsanların zihinlerindeki sorulara cevap oluyor. O’nu okuyup, O’na geniş bir açıdan bakıp O’ndaki hikmeti yakalamak gerekir. Sadece okumak yetmez gereken alaka ve ilgiyi O’na gösterip O’ndaki özü bulmalıyız. O zaman ruhlardaki güzelliği bulabiliriz ve ruhlarımıza güzelliği aşılayabiliriz. Güzel bakıp güzel yaşayabiliriz.