Bismillahirrahmanirrahim

İ'lem eyyühe'l-aziz!

Mahlûkatın en zâlimi insandır. İnsan kendi nefsine olan şiddet-i muhabbetten dolayı kendisine hizmeti ve menfaati olan şeyleri hem sever, hem kıymet verir. Semeresinden istifade gördüğü şeylere abd ve köle olur. Aksi halde ne sever ve ne kıymet verir.

Ve keza, hayatın icadında ille-i gaiyenin yalnız hayat olduğunu bilir.

Cenâb-ı Hakkın icad ettiği hayylarda hedef ittihaz ettiği binlerce hikmetlerinden haberi yok. Acaba imkân ve ihtimalden hariç midir ki, âlemde görünen şu eşya-yı harika daha garip, daha harika ve daha mu'cize, melekûtî, berzâhî, misalî şeylere bazı nümune ve bazı esaslar olmasın?

Bediüzzaman Said Nursi
Mesnevi-i Nuriye