Sittin sene kalsaydım altmışa tırmanmazdım
Hep yeşil ışık yandı yerimde sayamazdım
Mu’tel olmuş dururken sıhhat-ı bedeniyem
Sönmeye yüz tutmaz mı hayat-ı  medeniyem.

İhtiyarlık, gayr-ı ihtiyarî bir yoldur
Çıkmaz sokakları var derd-u belası boldur
Düz ovası yok gibi yokuşları pek çoktur
O yola bir girdin mi ölmek var dönmek yoktur.

İman nuru olmazsa şu ıpıssız çöllerde
Kim bana ışık verir şu karanlık yollarda
Rahmeti  bol Rabbime hamd-u senalar olsun
Kalbime iman koydu ta içime nur dolsun.