Hatice GÖRGÜN

Hatice GÖRGÜN

İçimizdeki savaş

“Havf bir kamçıdır, O’nun rahmetinin kucağına atar. Havfullahta azim bir lezzet vardır.”

Havf korku manasındadır. İnsanoğlu acziyetinden dolayı kendisinden üstün gelen her şeyden korkar. Korku tıpkı diğer duygularımız gibi bizim hayatımızın büyük bölümünü etkiler. Çoğu zaman korkularımız bizi geri bırakır ve çoğu zaman doğru yola girmemizde en güzel vesile olur. Bu anlamda havf bizim için bir kamçı olur. Korkularımız bizi korktuğumuz şeylerden korur. Öyle bir an gelir ki korkular bize hayrın en güzel kapılarını açıverir. Asıl mesele yüce yaratandan korkmak değildir. Onun nazarından mahrum kalmaktan korkmak gerekir.

Yapılan ibadetler, içimizden gelerek yaptığımız yardımlar sadece mükâfatlandırılacağımız için yapılmaz. Biz bu vesileyle bizi koruyan, kollayan Hafız ism-i şerifiyle Rabbimizi tanıma merdivenlerinin bir basamağını çıkmış oluruz. Eşref-i mahlûkat olan insan korkularını kullanarak içindeki birçok sıfatı açabilir. Yaratılandan değil korkuyu yaratan rabbimizden ve sıfatlarından uzaklaşmaktan korkmak gerekir. Hâlbuki bizim korkularımız bu güzel korkulardan çok uzaktır. Bizler Kahhâr olan rabbimizin yarattığı aciz kullardan korkarız, yanılgılara düşüp yaratana sığınmayarak rahmet kapılarından uzaklaşırız. Varlığın özünden uzaklaşırız. Aslında bir görebilsek yaratılanın gerçek yüzünü. Bakış açımızı değiştirip kesretten uzaklaşsak. Ne derin manalar gizlidir. Ne alemler açılır bakabilmesini bilen gözde. Derine inildikçe havfın yerini hayranlık alır. Peki insan hayran olduğu bir şeye gözü gibi bakmaz mı?

Bir de cehennem korkusu vardır. Ateşte yanma korkusu. İnsanlar bu korkuyla sımsıkı sarılırlar imanlarına. Sarıldıkça muhabbetin artması gerekir. Aslında insanda gizli olan sır, onun ateşten korkması değildir. O rabbinden uzaklaştığı için korkulara kapılır. Tıpkı bir çocuğun mürebbisini kaybetmesi gibi. Ateşte yanmaktan korkmak ise acziyettendir. Onun ateşiyle yanmamaktan korkmak gerekir. Nice zatlar vardır ki dünyada yanarak cennetin en nadide semtine ulaşmışlardır.

İnsanoğlu korkularıyla yüzleşmekten korkar. Onlarla savaş halindedir. Korkmadığını iddia eder, böbürlenir. Başkaldırır. Öyle bir an gelir ki kendisine ve insanlara zarar verir. Aşağıların aşağısına inebilir. Kendince her şeyin elinde olduğunu düşünür. Fakat yaratanın Celâl sıfatıyla karşılaşınca nasılda tövbe eder. Çünkü içinde tövbe etmesini emreden melekler vardır. Korku işte bu yüzden azim bir lezzet taşır. Bu yüzden rahmetin kucağına atar. Korkusuz yaşayanınsa vay haline.

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
YORUM KURALLARI: Risale Haber yayın politikasına uymayan;
Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve BÜYÜK HARFLERLE yazılmış yorumlar
Adınız kısmına uygun olmayan ve saçma rumuzlar onaylanmamaktadır.
Anlayışınız için teşekkür ederiz.
8 Yorum