Ömer (ra): ‘Haydi, herkes bir şey dilesin’ demiş.  Oradakilerden biri: ‘Ben, şu oda dolusu gümüşüm olsun da onu Allah yolunda harcayayım isterim’ demiş.
Bir başkası: ‘Şu oda dolusu altınım olsun da Allah yolunda harcayım isterim’ demiş.
Bir diğeri: ‘Bu oda dolusu mücevherim olsa da Allah yolunda harcasam isterim’ demiş.
Hz. Ömer 'Başka?’ deyince,
‘Başka bir şey istemeyiz’ demişler.

Bunun üzerine Hz. Ömer (ra) kendi arzusunu şöyle dile getirmiş: "Ben, Ebu Ubeyde bin Cerrah, Muaz bin Cebel ve Huzeyfe bin Yeman gibilerden şu oda dolusu insan isterim ki onları, Allah yolunda görevlendirebileyim."

İşte onlardan biri:  Muaz bin Cebel (ra)
İkinci Akabe sözleşmesi sırasında Müslüman oldu. On sekiz yaşındaydı. Kısa zamanda ‘Ümmetin helal ve haramı en iyi bileni’ oldu.

Hz. Ömer (ra) zamanında otuz beş yaşlarında öldü. Yaşadığı kısa hayata rağmen başta Resulullah (sav), olmak üzere büyük sahabelerin ve çevresindeki insanların sevgisini kazanmış, ismini gönüllere nakşetmişti.

Ahlakıyla ve dünya malına dönüp bakmamasıyla bilindi. O kadar veriyordu ki, almaya muhtaç hale gelmişti. Ama vermekten vazgeçmedi.
Abdullah bin Mesud (ra) onun hakkında şöyle diyor: "Muaz tek başına bir ümmetti. Allah için yaşardı. Biz onu İbrahim peygambere benzetirdik."

Yakalandığı taun hastalığından öleceğini anlayınca şöyle dua etti: "Allahım! Ben senden korkuyordum. Şimdi ise senden umuyorum. Allahım! Biliyorsun ki ben, nehirleri akan, ağaçları dikili bir dünya için yaşamadım. Bütün hayatım, susuz ve çetin zamanlar için, daha çok ilim, iman ve taat içindi."

Onun dik duruşuna Ömer (ra) da hayrandı. Onun için; "Muaz olmasaydı Ömer helak olurdu" demişti.
Kur’an’ı ezber bilenlerden ve güzel okuyanlardandı. İlmine güvenileceğini bizzat Peygamber peygamberimiz söylemişti. Onu bu nedenle, din öğretmek için görevlendirdi. Şehirlerin, ülkelerin Müslüman olması onun omuzlarına yüklenmişti.

Milli Gazete