Geveze Hümezeler geçti gitti dünyadan,
Yüzleri kara oldu, gösteriş ve riyâdan.
 
Gıyabında sayıp dök, ayıp kusurlarını,
Söyle yüzüne karşı, riyâ fasıllarını.
 
Tatmin ettin nefsini, ağzına bir bal çaldın,
Eğer ki bir düşünsen; ne çok vebâller aldın.
 
Allah onu görüyor; biliyor hallerini,
Terk eder belki bir gün; kötü fiillerini.
 
Sen verme kararını; kusurları ört de geç,
Terk etme kardeşini; güzel yönlerini seç.
 
Bu gün bunun kusuru; yarın, başkasında var,
Bunca sayıp dökmeler, söyle; nereye kadar.
 
Kalmayacak hiç dostun, kaçacak herkes senden,
Bir kardeş nasihati, dinle bunları benden.
 
Tatlıdır dedi-kodu, şeytanın bal çalması,
Muhtemeldir bu derde, her kişinin dalması.
 
Ölü etini yemek, bilirsin çok kerîhtir,
İnsanları dişleyen, çok alçak ve sefîhtir.
 
Gıybet meclislerinden, uzaklaş; sem’ eyleme,
Hasbelkader duyduğunu; kimselere söyleme.
 
Yanında kardeşinin, gıybeti edilirken,
Koş hemen yardımına, yardıma muktedirken.
 
Gıybetin bol olursa; sevabın güdük kalır,
Kalan sevaplarını; gıybet edilen alır.
 
Başkasını kötüle; sen ki iyi kalasın(!)
Ondaki noksanlıktan; sen nasiptar olasın.
 
Kendi kusurun görsen; başkasına bakmazsın,
Ellerinle kendini, ateşlere atmazsın.
 
Gıybetin tövbesi yok; affetmez Allah onu;
Dilemezse karşıdan af; pek vahîm olur sonu.
 
Aynı ağaç, ayrı dal, farklı meyve biter mi,
Bir kardeş, kardeşinin, gıybetini eder mi.
 
Bırakıp o hal üzre, terk edip de gider mi,
Gittiğinde vicdanen, sence rahat eder mi.
 
Olmaz!... Olmaz, kardeşler!... Böyle kardeşlik olmaz,
Cennette iskemleler, boş kalır Billah dolmaz…